هرکس از خواندن نماز وتر خواب رفت یا فراموش کرد، هرگاه که بیدار شد یا به یادش آمد، بخواند. اگر قضای آن را بین اذان صبح و اقامه به جای آورد آن را به همان صورتی که شب میخواند – تعداد رکعات فرد – بخوانَد؛ اما در روز قضای آن را به صورت شفع – زوج – بخواند، نه فرد. اگر در شب یازده رکعت میخواند، در روز دوازده رکعت بخواند، دو رکعت، دو رکعت.
عَنْ عَائِشَهَ رضی الله عنها أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلی الله علیه وسلم کَانَ إِذَا فَاتَتْهُ الصَّلَاهُ مِنَ اللَّیْلِ مِنْ وَجَعٍ، أَوْ غَیْرِهِ، صَلَّى مِنَ النَّهَارِ ثِنْتَیْ عَشْرَهَ رَکْعَهً.[۱]
عایشه رضی الله عنها میگوید: وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم به سبب بیماری یا هر علت دیگری از نماز شب باز میماند، در روز دوازده رکعت میخواند.
[۱]– مسلم حدیث شماره ۷۴۶