کپی ما برابر کدام اصل است؟

با ولادت، بعثت و رسالت سرورِ مخلوقات و اشرفِ موجودات، محمدِ امین و فرستاده پروردگار کریم بزرگترین، بهترین و گرانبهاترین نعمتِ خداوند به بندگانش ارزانی شد.
در ابتدا گروه اندکی به او ایمان آوردند و قدرش را شناختند و جمع بسیاری با او از در دشمنی و مخالفت برآمدند و او و باورمندانِ به او را زیر انواع ظلم و ستم قرار دادند.
او ﷺ به یارانش اجازه داد برای در امان ماندن از شر دشمنانش به حبشه هجرت کنند. مخالفان، مهاجران را تا حبشه تعقیب کردند و از پادشاه حبشه خواستند آنان را به مکه برگرداند. نجاشی مسلمانان را به حضور طلبید و گفت: چرا به اینجا آمده اید؟ جعفر بن ابی طالب به عنوان سخن گوی گروه جهت توضیح امر دو وضعیت را به تصویر می کشد.
۱ وضعیت موجود:
ما اهل جهل و نادانی (جاهلیت) بودیم. بتها (غیرخدا) را عبادت می کردیم. مردار (حرام)، را می خوردیم. مرتکب زنا و فحشا (روابط نامشروع جنسی) می شدیم. پیوند خویشاوندی را قطع می کردیم (خودستیز بودیم). با همسایگان بدرفتار بودیم. نیرومندانِ ما حقِ ضعیفان ما را می خوردند.
۲ وضعیت مطلوب:
پیامبر ﷺ ما را به توحید و یگانه پرستی و ترک آنچه پدران ما غیر از خدا مانند سنگ و بت عبادت می کردند، دعوت داد. او ما را به صداقت و راستی در گفتار، ادای امانت، رعایت پیوندِ خویشاوندی، رفتار نیکو با همسایگان، باز آمدن از ارتکاب حرام و خون ریزی دستور داد و از فحشا و زنا، دروغ گویی، خوردن مال یتیم و تهمت زدن به زنان پاک دامن بازداشت. او به ما دستور داد فقط خدا را بپرستیم و به او، کسی یا چیزی را شریک نسازیم، نماز بر پا داریم، زکات بدهیم و روزه بگیریم.
من لازم نمی دانم وضعیت فعلی مسلمانان را به تصویر بکشم و کیفیت رابطه آنان با خدا، انسان، جهان هستی و هم کیشان را توضیح دهم. زیرا، آنچه عیان است چه حاجت به بیان است. اما می خواهم از خود و دیگر سروران و خوانندگان بپرسم براستی واقعیت زندگی ما با کدام یک از دو تصویری که جعفر از قبل و بعد بعثت پیامبر ﷺ ارائه کرده است، شباهت دارد. وضعیت موجود یا وضعیت مطلوب؟؟
این روزها بحث تحلیل و تحریم جشن میلاد بین مخالفان و موافقان بسیار داغ است، اما من علاقه ای به چنین بحثهایی ندارم ولی می خواهم بگویم براستی اگر کپیِ وضعیتِ امروزی ما مسلمانان با تصویر دومی که جعفر ارائه کرده است مطابقت دارد، یک روز که بجای خود، اگر تمام سال را هم جشن بگیریم سزاوار آن هستیم. اما اگر خدای نکرده واقعیت زندگی ما با تصویر اولی که جعفر ترسیم کرده است (وضعیت موجود نامطلوب قبل از بعثت) مطابقت داشته باشد که با تاسف شدید باید گفت مطابقت دارد، ماتم گرفتن برای ما شایسته تر و سزاوارتر از جشن گرفتن است.