کم پیش میآید که حق جویی و خوشگذرانی در وجود یک نفر یکجا شود:
﴿وَمَآ أَرۡسَلۡنَا فِی قَرۡیَهٖ مِّن نَّذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتۡرَفُوهَآ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ کَٰفِرُونَ٣۴﴾ [سبأ: ۳۴].
«و [ما] در هیچ شهری هشدار دهندهای نفرستادیم، مگر آنکه خوشگذرانهای آن گفتند: ما به آنچه شما برای آن فرستاده شدهاید، کافریم».
تغریدات شیخ طریفی