«من سعادت را در ثروت اندوزی نمیبینم؛ بلکه انسان پرهیزگار، خوشبخت واقعی است».
اوّلین صفحه سعادت در دفتر امروز و نخستین تبریکنامهی روز، «نماز صبح» است؛
پس خواهرم! روز خود را با نماز صبح آغاز کن، آن وقت در پناه خدا خواهی بود و خداوند تو را محافظت خواهد کرد، آری، بدین سان خداوند، تو را از هر امر ناخوشایند مصون میدارد؛ به هر کار خوب و با ارزشی راهنمایی میکند و تو را از هر کار ناپسندی باز میدارد. روزی که با خواندن نماز صبح آغاز نگردد، خجسته و بابرکت نیست، بهتر است در آن روز خورشید، طلوع نکند. خواندن نماز صبح، اولین نشانه مقبولیت و نخستین عنوان کتاب رستگاری و تابلویی است که بر آن موفقیت و عزت و قدرت و رستگاری نوشته شده است، پس خوشا به حال کسی که روزش را با نماز صبح آغاز میکند و خوشا به حال تمام کسانی که نماز صبح را میخوانند و بر نماز صبح، پایبندی مینمایند؛ اما کسانی که برای نماز صبح بیدار نمیشوند، بدبختی و ناکامی، بدرقهی راه آنان است.
تابش نور: جر و بحث بیفایده و مناقشهی بیارزش، صفا و درخشش زندگی را تیره میکند.
درخشش نور: آیا ما سینهی تو را نگشودیم؟