کلید بهشت

آری؛ نماز کلید بهشت و راه دارالسلام و هم‌جواری با خداوند است…
بخاری روایت کرده است که پیامبر خدا ـ صلی الله علیه وسلم ـ هنگام نماز صبح خطاب به بلال فرمود: «ای بلال درباره‌ی کاری که در اسلام انجام داده‌ای و بیشترین امید را به آن داری به من بگو، چرا که من صدای کفش‌های تو را روبروی خود در بهشت شنیدم»…
بلال گفت: کاری نکرده‌ام که چنان به آن امید بندم جز آنکه در هیچ ساعتی از شبانه روز، وضویی نگرفتم مگر آنکه با آن وضو، آن مقدار نماز را که برایم نوشته شده به جای آوردم…
همچنین طبرانی روایتی را از ربیعه بن کعب ـ رضی الله عنه ـ نقل کرده که گفت:
روزم را به خدمت پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌گذراندم و هنگام شب به درِ خانه‌ی رسول خدا ـ صلی الله علیه وسلم ـ پناه می‌بردم و آنجا می‌ماندم…
روزی رسول خدا ـ صلی الله علیه وسلم ـ به من گفت: «ای ربیعه… از من [هر چه می‌خواهی] بخواه تا به تو عطا کنم»…
گفتم: ای پیامبر خدا… از تو می‌خواهم دعا کنی تا خداوند مرا از آتش نجات دهد و وارد بهشتم کند…
پیامبر خدا ـ صلی الله علیه وسلم ـ ساکت شد، سپس گفت:
«چه کسی به تو گفته چنین بخواهی؟»
گفتم: کسی به من نگفته… اما من دانستم که دنیا گذرا و فانی است و تو نزد خداوند چنان جایگاهی داری که داری… بنابراین خواستم برایم چنین دعا کنی…
فرمود: «چنین می‌کنم… تو نیز با سجده‌ی بسیار مرا [در این دعا] یاری ده» …
همچنین مسلم از ثوبان، برده‌ی آزاد شده‌ی رسول خدا ـ صلی الله علیه وسلم ـ روایت کرده که گفت: گفتم ای پیامبر خدا… مرا از کاری آگاه کن که مرا به سبب آن وارد بهشت کند…
فرمود: «بسیار سجده کن… زیرا تو سجده‌ای برای خداوند نمی‌بری مگر آنکه خداوند به سبب آن درجه‌ای بر درجاتت می‌افزاید و گناهی از تو پاک می‌کند»…