دو نوع قسم که کفاره را لازم می کند:
۱ : قسم غموس ( سوگندی که با علم به دروغ بودن یاد شود )
۲ : شکستن قسم غیر غموس
کفاره :
در درجه اول شخص مخیر به انجام یکی از موارد زیر است :
۱ : آزاد نمودن برده ای مسلمان و این آزاد نمودن در زمانی است که برده یافت شود.
۲ : طعام دادن و سیر نمودن ده مسکین ، از متوسط خوراکی که هر کس به خانواده ی خود می دهد
۳ : پوشاندن ده مسکین با مقدار لباسی که در عرف ، پوشش نامیده می شود ، شامل : شلوار – پیراهن -جوراب – و پوششی برای سر به هر شکل که متعارف باشد .
در صورت عجز از انجام یکی از سه مورد فوق ، که در انجام هر کدام از آن ها مختار است ، واجب است شخص سه روز ، روزه بگیرد و پشت سر هم بودن این سه روز شرط نیست .
دلیل این حکم کلام خداوند سبحانه و تعالی است که می فرماید :
( ﻻَ ﻳُﺆَﺍﺧِﺬُﻛُﻢُ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﺑِﺎﻟﻠَّﻐْﻮِ ﻓِﻲ ﺃَﻳْﻤَﺎﻧِﻜُﻢْ ﻭَﻟَٰﻜِﻦْ ﻳُﺆَﺍﺧِﺬُﻛُﻢْ ﺑِﻤَﺎ ﻋَﻘَّﺪْﺗُﻢُ ﺍﻷَْﻳْﻤَﺎﻥَ ۖ ﻓَﻜَﻔَّﺎﺭَﺗُﻪُ ﺇِﻃْﻌَﺎﻡُ ﻋَﺸَﺮَﺓِ ﻣَﺴَﺎﻛِﻴﻦَ ﻣِﻦْ ﺃَﻭْﺳَﻄِ ﻣَﺎ ﺗُﻂْﻌِﻤُﻮﻥَ ﺃَﻫْﻠِﻴﻜُﻢْ ﺃَﻭْ ﻛِﺴْﻮَﺗُﻬُﻢْ ﺃَﻭْ ﺗَﺤْﺮِﻳﺮُ ﺭَﻗَﺒَﺔٍ ۖ ﻓَﻤَﻦْ ﻟَﻢْ ﻳَﺠِﺪْ ﻓَﺼِﻴَﺎﻡُ ﺛَﻠَﺎﺛَﺔِ ﺃَﻳَّﺎﻡٍ ۚ ﺫَٰﻟِﻚَ ﻛَﻔَّﺎﺭَﺓُ ﺃَﻳْﻤَﺎﻧِﻜُﻢْ ﺇِﺫَﺍ ﺣَﻠَﻔْﺘُﻢْ ۚ ﻭَﺍﺣْﻔَﻆُﻮﺍ ﺃَﻳْﻤَﺎﻧَﻜُﻢْ ۚ ﻛَﺬَٰﻟِﻚَ ﻳُﺒَﻴِّﻦُ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻟَﻜُﻢْ ﺁﻳَﺎﺗِﻪِ ﻟَﻌَﻠَّﻜُﻢْ ﺗَﺸْﻜُﺮُﻭﻥ َ)
خداوند شما را بخاطر سوگندهای لغو (و بیهوده) تان مؤاخذه نمی کند، ولی شما را بخاطر سوگندهایی که (از روی قصد) محکم کرده اید؛ مؤاخذه می کند، پس کفاره ی آن اطعام ده مسکین است از غذاهای متوسطی که به خانواده ی خود می خورانید، یا لباس پوشانید آنها، و یا آزاد کردن یک برده، پس اگر کسی (هیچ یک از اینها) نیابد، سه روز روزه بگیرد، این کفاره ی سوگندهای شماست، هر گاه که سوگند یاد کردید (و به آن وفا نکردید) و سوگندهای خود را حفظ کنید (و نشکنید) این چنین خداوند آیات خود را برای شما بیان می کند، باشد که شکر گزارید.