وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
خداوند می‌فرماید:
( إِن تَجْتَنِبُواْ کَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَنُدْخِلْکُم مُّدْخَلاً کَرِیمًا ) النساء۳۱
«اگر از گناهان بزرگى که از آن[ها] نهى شدهاید دورى گزینید بدیهاى شما را از شما مىزداییم و شما را در جایگاهى ارجمند درمىآوریم»
( إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ) هود ۱۱۴
«خوبیها بدیها را از میان مىبرد»
خداوند ما را آگاه نموده است که با اجتناب از کبائر و نیز با انجام حسنات، سیئات را از بین می‌برد.
همچنان که در حدیث آمده است:
«واتبع السیئه الحسنه تمحها»
[ترمذی۴/۳۵۵رقم۱۹۸۷_و….]
«به دنبال هر سیئه‌ای حسنه‌ای انجام بده که آن را از بین می‌برد».
همچنین در احادیث صحیحی آمده است که ریختن آب وضو از اعضای بدن، گام برداشتن به سمت مسجد، نمازهای پنجگانه، نماز جمعه تا جمعه‌ی دیگر، رمضان تا رمضان سال دیگر، شب زنده داری در رمضان و در شب قدر، روزه ی روز عاشورا ، و عبادات دیگری موجب کفارهی خطا و سیئات می‌گردند.
[مسلم ۱/۱۵۱_ترمذی۱/۷۲رقم۵۱_احمد۲/۲۳۵و۲۷۷و۳/۳..مسلم ۱/۱۴۴]
اما در اکثر این احادیث پرهیز از انجام کبائر آورده شده است، که حمل بر این می‌شود که اجتناب از کبائر شرط پاک شدن صغائر است.