در روایتی از امام مسلم آمده است:
«أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ عَلَى صُبْرَهِ طَعَامٍ فَأَدْخَلَ یَدَهُ فِیهَا، فَنَالَتْ أَصَابِعُهُ بَلَلًا فَقَالَ: «مَا هَذَا یَا صَاحِبَ الطَّعَامِ؟» قَالَ أَصَابَتْهُ السَّمَاءُ یَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: «أَفَلَا جَعَلْتَهُ فَوْقَ الطَّعَامِ کَیْ یَرَاهُ النَّاسُ، مَنْ غَشَّ فَلَیْسَ مِنِّی».[۱]
رسول خدا صلی الله علیه وسلم از کنار مقداری خوراکی که روی هم انباشته شده بود میگذشت، ایشان دست مبارک را در میان خوراکیها فرو برد که دستش به جای نمناکی رسید، پس به صاحب خوراکیها گفت:
«چرا اینها تر و نمناک است ای صاحب خوراکیها»؟
او در پاسخ گفت: رویش باران باریده است ای رسول خدا.
فرمود: «چرا قسمت نمناک را بالا نگذاشتی تا مردم آنرا ببینند»!
سپس افزود: «کسی که ما (مسلمانان) را گول بزند از ما نیست».
[۱]– مسلم، ۱۴۷٫