کسی که عمدی و بدون عذر در ماه رمضان روزه نباشد

هر کس در ماه رمضان، عمدی و بدون عذر شرعی معتبر، روزه نباشد مرتکب گناه کبیره ی بزرگی شده است که مستحق عذاب شدیدی درروز قیامت است، چنانکه در حدیث آمده که ابو امامه باهلی گفته: «از پیامبر صلی الله علیه و سلم شنیدم که فرمود: در حالی که خوابیده بودم دو نفر نزد من آمدند و دو بازوی مرا گرفته و مرا به پای کوهی صعب العبور بردند و گفتند: بالا برو، گفتم: توان بالارفتن از این کوه را ندارم. گفتند: آن را برایت سهل و آسان میکنیم، از کوه بالا رفتم تا به بالای آن رسیدم، ناگهان سر و صداهای بلندی شنیدم، گفتم: این سر و صداها چیست؟ گفتند: این عوعو و زوزه ی جهنمیان است، سپس مرا بردند، ناگهان به گروهی رسیدم که از پاهایشان آویزان شدهاند، لپهایشان گشاده شده است و از آن خون میریزد گفتم: اینان چه کسانی هستند؟ گفتند: کسانی که قبـل از زمـان افطـار، افطـار میکنند!!»

این عذاب شدید برای کسانی است که قبل از وقت افطار، افطار میکنند، پس حال کسانی که در روزه ی رمضان عمداً افطار میکنند، یا اصلاً روزه نمیگیرند چگونه خواهد بود؟!!

حال اگر گفته شود: آیا برای کسی که عمداً در رمضان روزه نگیرد، قضاء یا کفاره وجود دارد؟

در جواب میگویم: بعضی از اهل علم کفاره روزه خوار متعمد را بر کفارهی کسی که با همسرش در روز رمضان جماع کند، قیاس کرده اند، و این اشتباه است، زیرا علت افطار در این دو حالت با هم متفاوت است، و همچنین نصی مبنی بر الزام روزه خوار متعمد به کفاره یا قضاء وجود ندارد. و قول راجح این است که بر کسی که عمداً روزه نگیرد، نه کفاره واجب است و نه قضاء، و اگر تمامی روزگار را روزه بگیرد، برابر یک روزه ی رمضان نیست، بلکه بر او واجب است که توبه نصوح کند و همچنین مستحب است که زیاد روزه ی سنت بگیرد و همچنین در راههای خیر، فراوان صدقه دهد. و الله اعلم.