کسی که شرک انجام دهد کافر می شود

امام ابو بطین می‌گوید (بعد از اینکه از شیخ الإسلام ابن تیمیّه نقل می‌کند که می‌گوید: «إن من فعل الشرک فهو مشرک یستتاب فإن تاب وإلا قتل»؛ «همانا هر کس فعل شرک انجام دهد پس او مشرک است و توبه داده می‌شود پس اگر توبه کرد؛ وگرنه کشته می‌شود») می‌گوید:

«فقد جزم –رحمه‌الله- فی مواضع کثیره تکفر من فعل ما ذکره من أنواع الشرک وحکى إجماع المسلمین على ذلک ولم یستثن الجاهل ونحوه وقال –تعالى-: ﴿إِنَّ اللّهَ لاَ یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ). وقال عن المسیح أنه قال: مَن یُشْرِکْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ الْجَنَّهَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ﴾». فمن خص ذلک الوعید بالمعاند فقط وأخرج الجاهل والمتأوّل والمقلد فقد شاق الله ورسوله، وخرج عن سبیل المؤمنین. والفقهاء: یصدرون باب حکم المرتد بمن أشرک بالله ولم یقیدوا ذلک بالمعاند وهذا أمر واضح ولله الحمد. [۱]

ترجمه: «ایشان رحمه‌الله در مواضع زیادی به طور قطع اظهار دارد که کسی که از انواع شرکی که آن‌ها را ذکر کرده است، شرکی انجام دهد کافر می‌شود و اجماع مسلمانان را بر آن  حکایت می‌کند و جاهل و امثال آن را استثنا نمی‌کند و خداوند می‌فرماید: «بی گمان خداوند این را که به او شرک آورده شود، نمی‌بخشد» و از مسیح صحبت می‌کند که او گفته است: «همانا هر کس به خداوند شرک آورد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده است، و جایگاه او دوزخ است».

پس کسی که آن وعید را تنها برای معاند (کسی که عناد دارد) مختص نماید، و جاهل و متأول و مقلد را از آن خارج نماید، پس با الله و رسولش مخالفت کرده و از راه مومنان خارج شده است. و فقهاء باب حکم مرتد را برای کسی که به الله شرک بیاورد صادر کرده‌اند و آن را برای معاند مقید نکرده‌اند و این امر واضحی می‌باشد ولله الحمد».

[۱]– الانتصار لحزب الله الموحدین