کسی که در خانه اش مشغول کاری بوده و هنگام فرار رسیدن وقت نماز، به مسجد رفته است

عَنْ عَائِشَهَ رَضِیَ الله عَنْهَا أَنَّهَا سُئِلَتْ: مَا کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَصْنَعُ فِی بَیْتِهِ؟ قَالَتْ: کَانَ یَکُونُ فِی مِهْنَهِ أَهْلِهِ، تَعْنِی خِدْمَهَ أَهْلِهِ، فَإِذَا حَضَرَتِ الصَّلاهُ خَرَجَ إِلَى الصَّلاهِ. (بخارى:۶۷۶)

عایشه رضی‏ الله‏ عنها می گوید: از من درباره اموری که رسول ‏الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ در خانه انجام می‏داد، سؤال نمودند. جواب دادم: رسول ‏الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ در کارهای خانه، همسران خود را کمک می‏کرد. اما به محض اینکه وقت نماز فرا می رسید، برای نماز، بیرون می رفت.