کسی که خود را بزرگ بیند یا خودخواهانه راه برود،

«مَنْ تَعَظَّمَ فِی نَفْسِهِ أَوْ اخْتَالَ فِی مِشْیتِهِ لَقِی اللهَ وَهُوَ عَلَیهِ غَضْبَانُ».^[۱]

«کسی که خود را بزرگ بیند یا خودخواهانه راه برود، در حالی خداوند را ملاقات می‌کند که از او خشمگین است».

[۱]– احمد، ۵۷۲۳٫

آلبانی در صحیح الترغیب (۲۹۱۸) می‌گوید صحیح است.