وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
شیخ الإسلام ابن تیمیه رحمه الله گوید:
هرکه در دین (و امور دینی) بدون علم سخن گوید،
دروغگوست؛ هر چند قصد دروغ گفتن نداشته باشد
(مجموع الفتاوى ۴۴٩/١٠)
هرچند قصدش دروغ بستن بر دین نباشد”.
آری؛ چراکه دین، امری مبهم و پوشیده نیست که هرکس هرچه بخواهد، به نام دین بگوید.
بلکه اساس دین بر علم و آگاهی است:
{فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ}. [سوره محمد ١٩]
بدان که هیچ معبود برحقی جز الله وجود ندارد.
می بینیم که در این آیه؛ علم و دانش، به عنوان پایه و مقدمه توحید بیان می شود و توحید، اساسی ترین اصل اسلام است.
لذا از کسی که در امور دینی سخن می گوید، باید مطالبه دلیل نمود و گوینده نیز باید متناسب با مطلبش دلیلی از نصوص و مصادر دینی داشته باشد.
:بر این اساس، امام ابن سیرین رحمه الله گوید: این علم، همان دین است؛ پس بنگرید که دینتان را از چه کسی می گیرید.
به عبارت دیگر نباید هر سخنرانی را که فن سخنوری دارد، مرجع دین دانست؛ بلکه باید در امور دین به اهل علم و علمای معتبر و سرآمدان علمی مراجعه نمود.
همچنانکه نباید بر یک شیخ یا عالمى تعصب ورزید؛ بلکه اساس بر پیروی از کتاب و سنت به فهم صحابه رضی الله عنهم می باشد
و هرکس در امور دین سخنی بگوید، از او دلیلش را مطالبه می کنیم که بر اساس کدامین دلیل قرآن و سنت است و تا چه اندازه با فهم صحابه و بهترینهای امت، مطابقت دارد.
الله متعال مى فرماید: {فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ}. [سوره البقره ١٣٧]
در این آیه الله متعال خطاب به اصحاب رسول اللهﷺ بیان می فرماید که اگر دیگران به مانند آنچه که شما به آن آورده اید، ایمان بیاورند؛ پس بر هدایت خواهند بود و اگر روی بگردانند، پس در گمراهی و اختلاف شدیدی به سر می برند.
اینجاست که رسول اللهﷺ با اشاره به پیدایش هفتاد و چند فرقه در میان امت خویش، گروه نجات یافته را اینگونه معرفی فرموده اند که “آنان بر راه و منهج من و اصحابم قرار دارند.