کسی را مهربان‌تر از رسول خدا نسبت به خانواده و افراد تحت تکلفش ندیدم

«مَا رَأَیْتُ أَحَدًا کَانَ أَرْحَمَ بِالْعِیَالِ مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ»، قَالَ: «کَانَ إِبْرَاهِیمُ مُسْتَرْضِعًا لَهُ فِی عَوَالِی الْمَدِینَهِ، فَکَانَ یَنْطَلِقُ وَنَحْنُ مَعَهُ فَیَدْخُلُ الْبَیْتَ فَیأْخُذُهُ، فَیُقَبِّلُهُ، ثُمَّ یَرْجِعُ».[۱]

«کسی را مهربان‌تر از رسول خدا نسبت به خانواده و افراد تحت تکلفش ندیدم. انس می‌گوید: ابراهیم دایه‌ای داشت که در قسمت بلندی‌های مدینه او را شیر می‌داد، پس ایشان به راه می‌افتاد، ما نیز با او می‌رفتیم تا این‌که وارد خانه می‌شد و ابراهیم را می‌گرفت و می‌بوسید و آنگاه بر می‌گشت».

[۱]– مسلم، ۴۲۸۰٫