وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ابن تیمیّه میگوید: «فلا ینجون من عذاب الله إلا من أخلص لله دینه وعبادته ودعاه مخلصاً له الدین. ومن لم یشرک به ولم یعبده فهو معطل عن عبادته وعباده غیره کفرعون وأمثاله فهو أسوأ حالاً من المشرک. فلا بد من عباده الله وحده وهو واجب على کل أحد فلا یسقط عن أحد البته، وهو الإسلام العام الذی لا یقبل الله دیناً غیره. ولکن لا یعذب الله أحداً حتى یبعث إلیه رسولاً، وکما أنه لا یعذبه فلا یدخل الجنه إلا نفس مسلمه مؤمنه ولا یدخلها مشرک ولا مستکبر عن عباده ربه. فمن لم تبلغه الدعوه فی الدنیا امتحن فی الآخره ولا یدخل النار إلا من اتبع الشیطان، فمن لا ذنب له لا یدخل النار ولا یعذب الله بالنار أحداً إلا بعد أن یبعث إلیه رسولاً فمن لم تبلغه دعوه رسول إلیه: کالصغیر والمجنون والمیت فی الفتره المحضه فهذا یمتحن فی الآخره کما جاءت بذلک الآثار».
ترجمه: «پس کسی از عذاب خداوند نجات نمی‌‌یابد، مگر کسی که دینش و عبادتش و دعایش را برای خداوند خالص گردانده باشد. و کسی که نه به او شرک ورزد و نه او را عبادت کند، پس او عبادت خداوند و عبادت غیر او را تعطیل کرده است، همانند فرعون و امثال او که حال اینها از حال مشرک سیاه‌تر است. پس باید خداوندِ یکتا را عبادت کرد و عبادت او بر هر کسی واجب است و از کسی ساقط نمی‌‌شود. و آن، اسلام عامی است که خداوند به غیر از آن، دینی را نمی‌‌پذیرد. ولکن خداوند کسی را عذاب نمی‌‌دهد تا اینکه رسولی به سویش بفرستد. و چون او را عذاب نمی‌‌دهد، پس کسی وارد بهشت نمی‌‌شود جز شخص مسلمان مومن، و مشرک و کسی که از عبادت خداوند تکبر ورزد، وارد بهشت نمی‌‌شود. پس کسی که در دنیا دعوت به او ابلاغ نشده باشد، در آخرت امتحان می‌‌شود و کسی وارد آتش نمی‌‌شود، مگر کسی که از شیطان تبعیت کند. پس کسی که گناهی نداشته باشد وارد آتش نمی‌‌شود و خداوند کسی را با آتش عذاب نمی‌‌دهد، مگر اینکه رسولی به سوی او بفرستد، پس کسی که دعوت رسول به او ابلاغ نشود، همانند کودک یا دیوانه و یا کسی که در دوره‌ی فتره‌ی محض می‌‌میرد، پس این شخص در آخرت امتحان می‌‌شود، چنانکه آثاری در این باره آمده اند».[۱]
[۱]– جـ۱۴ ص۴۷۷ لمجموع الفتاوى