کسى‏ که آموزگار و ادبکننده خویش است، سزاوارتر به تعظیم است، از آنکه آموزگار و ادبکننده مردم است

سخن ایشان دربارۀ هر کسی که خود را پیشواى مردم قرار دهد که دلالت می‌کند بر نبودن نصی بر امامت یا علم غیب ائمه یا اینکه به آنان وحی می‌شود

حضرت على فرمود: «هر که خود را امام و پیشواى مردم قرار می‌دهد، باید پیش از تربیت دیگران‏، به تربیت خود پردازد و باید که تربیت دیگران به کردار باشد، نه به گفتار. کسى‏ که آموزگار و ادبکننده خویش است، سزاوارتر به تعظیم است، از آنکه آموزگار و ادبکننده مردم است»[۲۶].

[۲۶]- حکمت ۷۳.