کسانی که زیر سایه عرش الھی جای خواھند گرفت

پیشوای عادل و حکمرانی نه که بر اساس قوانین بشری بلکه مطابق
دستور خدا ، فرمانروایی نموده و به کسی ظلم و تعدی روا نداشته است.
نوجوانی که در سایه طاعت ، و بندگی رشد نموده
و پرورش یافته باشد و محبوبی جز او و راه و برنامه ای جز راه و برنامه الهی نداشته باشد. نه آن
جوانی که ، با موسیقی مواد مخدر وشب نشینی های معصیت آمیز و مجالس با زنان و تقلید از غرب رشد نموده و بزرگ شده باشد.

ُمردی که دل بسته مسجد باشد و حتی زمانی که از بیرون
آن بسر برد ، قلبش به وابسته خانه ای از خانه های خدا بوده و جسمش نیز به تبعیت از قلب
مشتاق انجا باشد.
مردی که زنی زیباو صاحب مقام ، او را بسوی خود فرا خواند ولی آن جوان از پذیرفتن دعوتش سر باز زند و این
جمله زیبا ی «إ نی االله ُ اخاف » را بزبان آور د (یعنی من از خدا می ترسم) باید گفت نه زنی از
زنان معمولی بلکه متمول و صاحب مقام . و زیبا که ، جمال خود به تنهایی یکی از مهمترین
انگیزه های جلب مردان میباشد.

مردی که مخلصانه ومخفیانه صدقه دهد . طوری که دست چپش متوجه نشود که با دست راستش چه داده است.
یعنی انفاق وی بخاطر رضای خدا باشد نه ریا و تظاهر.

دو مردی به که خاطر رضای خدا با هم دوست شده و در کنار
هم جمع شودند و بخاطر او از یکدیگر جدا گردند.

مردی که در تنهایی برای یاد خدا اشک میریزد یعنی
از یک طرف به عظمت پروردگار و رحمتها و عذابش بیندیشد و از طرفی دیگر ضعفها و
گناهان خویش را به یاد آورد. آنگاه اشک از دیدگانش جاری گردد. و اینچنین است ذکری
که با زبان و قلب و اندیشه انجام گیرد نه آنکه فقط توسط زبان تکرار شود.