کسانی که جنابت دارند و (زنانی که) در حیض هستند نباید چیزی از قرآن بخوانند.

((لا یقرأُ الجُنُبُ و الحائضُ شیأً من القرآن))
کسانی که جنابت دارند و (زنانی که) در حیض هستند نباید چیزی از قرآن بخوانند.
امام نووی در “المجموع” جلد ۲ صفحه ۳۸۷ این حدیث را می‌آورد و می‌فرماید: امام ترمذی و امام بیهقی آن را ضعیف می‌دانند.
امام ابن قدامه المقدسی در “المغنی” جلد ۱ صفحه ۱۹۹ از امام بخاری نقل می‌کند که این حدیث را ضعیف می‌داند.
محمد شومان الرملی در کتاب “اللؤلؤ المصنوع” صفحه ۱۰۵ حدیث شماره ۲۸۲ می‌گوید: این حدیث ضعیف است و از امام بخاری و امام بیهقی نقل می‌کند که آن را ضعیف دانسته‌اند و می‌گوید ضعف در آن آشکار است.
آلبانی در “ضعیف سنن ابن ماجه” حدیث‌های شماره ۱۱۶ و ۱۱۷ آنها را منکر دانسته است و در “ارواء الغلیل” حدیث شماره ۱۹۲ آن را ضعیف می‌داند و در حدیث شماره ۴۸۵ همین کتاب این حدیث را که با لفظ دیگری آمده است نیز تضعیف کرده است.
شعیب الأرنوؤط در تخریجش بر سنن ابن ماجه در دو حدیث شماره ۵۹۵ و ۵۹۶ آنها را ضعیف دانسته است.
در زمینه منع قرآت قرآن توسط جُنُب و حائض هیچ حدیث صحیح و صریحی وجود ندارد و به این قول امام ابن حزم بسنده می‌کنم:
امام ابن حزم در “المحلی” جلد ۱ صفحه ۷۸ می‌فرماید: آثاری(احادیثی) در منع قرآت قرآن توسط جُنُب و کسی که طهارت ندارد(حیض و وضو) روایت شده‌اند که هیچ کدام از آنها صحیح نیستند.