در شریعت اسلام هیچ نژاد و زبانی از بقیه برتر و گرامی تر نیست، بلکه آنکسی گرامی و مکرم هست که ایمان آورده و طاعت خدای متعال کند. پس هرکس با هر نژادی مقیدتر و پایبندتر به احکام شریعت باشد، به همان اندازه نیز گرامی تر و مکرم تر هست.
قال سعید بن الـمسیب: «ما أکرمت العباد أنفسها بمثل طاعه الله تبارک وتعالی، ولا أهانت أنفسها بمثل معصیه الله، وکفى بالـمؤمن نصره من الله أن یرى عدوه یعمل بمعصیه الله»[۱].
سعید بن مسیب رحمه الله فرمودند: «هیچگاه یک مؤمن همانند وقتی که طاعت خداوند متعال را بجای میآورد، خود را گرامی نمیدارد، و با انجام معصیت خدا به خودش اهانت نمیکند، و برای مؤمن کافیست که خداوند او را یاری دهد که ببیند دشمنش معصیت خدا را انجام میدهد».
وقال میمون بن مهران: «من کان یرید أن یعلم ما منزلته عند الله ، فلینظر فی عمله فإنه قادم على عمله کائنا ما کان»[۲].
و میمون بن مهران رحمه الله فرمود: «هرکس که میخواهد بداند منزلت و جایگاهش نزد خداوند چیست، پس به عملش نگاه کند، چرا که او با عملش (نزد خدا) خواهد آمد هرچه که باشد».
[۱]– «الحلیه الأولیاء» أبی نعیم اصفهانی.
[۲]– «حلیه الأولیاء» حافظ أبو نعیم اصفهانی.