حسن بصری رحمه الله (از بزرگان و اولیاء الله) در آن مقام شامخ معنویت قرار گرفته بود که بر اثر عظمت خشیت الهی و وضعیت هولناک قیامت هرگز به سوی دنیا متمایل و از فکر و اندیشه نسبت به آخرت غافل نماند، مردم وی را هرگز در حال تبسم ندیدند، تا جائیکه کوچکترین لبخندی هم برایشان احساس بیگانگی میکرد، البته آثار تبسم هنگام وفات بر لبهایش نمایان بود، و بیاختیار این الفاظ را گفت: کدام گناه، کدام گناه؟ بعد از وفات، شخصی حسن بصری رحمه الله را در خواب دید که به او میگفت: هنگام سکرات این آواز به گوشم رسید: هماکنون گناه باقی است روحش را به سختی بیرون کنید، اما هنگامی که ملک الموت این مژده را به من داد که چرا میخواهی غمگین بشوی، امروز مراسم عروسی تو در حال برگزار شدن است به همین خاطر آثار تبسم بر لبهایم نمایان گشت، اما همینکه نسبت به گناهم جویا شدم جوابش را بهصورت خاموشی یافتم[۱].
[۱]– تذکره الأولیاء ص ۲۱٫