١ – قَالَ: حَدَّثَنِی یَحْیَى بَنُ یَحْیَى اللَّیْثِیِّ، عَنِ مالِکٍ بَنُ أَنَسِ، عَنْ ابْنِ شِهَابٍ، أَنَّ عُمَرَ بْنَ عَبْدِ الْعَزِیزِ أَخَّرَ الصَّلَاهَ یَوْمًا، فَدَخَلَ عَلَیْهِ عُرْوَهُ بْنُ الزُّبَیْرِ، فَأَخْبَرَهُ أَنَّ الْمُغِیرَهَ بْنَ شُعْبَهَ أَخَّرَ الصَّلَاهَ یَوْمًا – وَهُوَ بِالْکُوفَهِ – فَدَخَلَ عَلَیْهِ أَبُو مَسْعُودٍ الْأَنْصَارِیُّ فَقَالَ: مَا هَذَا یَا مُغِیرَهُ؟ أَلَیْسَ قَدْ عَلِمْتَ «أَنَّ جِبْرِیلَ نَزَلَ فَصَلَّى، فَصَلَّى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ صَلَّى، فَصَلَّى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ صَلَّى، فَصَلَّى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ صَلَّى، فَصَلَّى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ صَلَّى، فَصَلَّى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ» ثُمَّ قَالَ: بِهَذَا أُمِرْتُ. فَقَالَ عُمَرُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِیزِ: اعْلَمْ مَا تُحَدِّثُ بِهِ یَا عُرْوَهُ، أَوَ إِنَّ جِبْرِیلَ هُوَ الَّذِی أَقَامَ لِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَقْتَ الصَّلَاهِ؟ قَالَ عُرْوَهُ: کَذَلِکَ کَانَ بَشِیرُ بْنُ أَبِی مَسْعُودٍ الْأَنْصَارِیُّ، یُحَدِّثُ عَنْ أَبِیهِ.
ترجمه:
روزی عمر بن عبدالعزیز(رح)نماز عصر را به تاخیر انداخت.در این هنگام عروه بن زبیر بر او داخل شد.[وقتی چنین دید]عمر بن عبدالعزیز را خبر داد که: روزی مغیره بی شعبه آن گاه که در کوفه بود نمازش را به تاخیر انداخت. در آن هنگام ابومسعود انصاری بر وى داخل شد و گفت: چه کار می کنی؟ آیا نمی دانی که جبرئیل آن گاه که نازل شد،به همراه پیامبر (صلی الله علیه وسلم) نماز ظهر را خواند و سپس نماز عصر را با هم اقامه کردند و بعد نماز مغرب را خواندند تا این که فرض نماز عشاء را به جای آوردند و در انتها فرض نماز صبح را گذاردند و در خاتمه جبرئیل به پیامبر اسلام(صلی الله علیه وسلم)گفت:به این گونه[نماز های پنجگانه]امر شده ای. پس عمر بن عبدالعزیز گفت: ای عروه! بدان که چه می گویی! آیا جبرئیل کسی است که اوقات نماز را برای رسول خدا(صلی الله علیه وسلم) اقامه نمود؟ عروه گفت: بشیر بن ابی مسعود انصاری این گونه از پدر برای من روایت کرد.
(صحیح بخاری:۵۲۲و۳۲۲۱و۴۰۰۷).
(صحیح مسلم:۶۱۱).
(ابو داوود:۳۹۴).
(نسائی: ۴۹۴).
(ابن ماجه:۶۶۸).
(احمد:۱۷۱۳۰).
(دارمی:۱۱۸۵).
(طبرانی در کبیر:۷۱۱).