کارهاى کوچک وپاداشهاى بزرگ

بعضی از کارها با وجود این که[به ظاهر] اندک و بى ارزش هستند، اما انجام آن، فرد مسلمان را به بهشت مى برد عبارتند از:
۱- برداشتن از راه مردم هر چیزی که مردم را رنج و آزار دهد.
۲- احسان و نیکی به حیوانات.
۳- خوش اخلاقى و خوش رفتاری.
۴- صدق و راستگویی در گفتار و کردار.
۵- خودداری از خشم و غضب.
۶- به دیدن و احوال پرسی بیمار رفتن.
۷- زیارت و دیدار با مسلمان.
۸- نرمی و آسان گرفتن در خرید و فروش.
۹- سخن از رحمت و خشنودی خداوند.
ابوهریره رضی الله عنه روایت مىکند که از رسول اکرم (ص) شنیدم مى فرمود: ((لقد رأیت رجلاً یتقلب فى الجنه فى شجره قطعها من ظهر الطریق کانت تؤذى الناس)). [مسلم].
مردی را دیدم که در بهشت غرق درخوشی و لذت بود، آن هم به خاطر برداشتن درختی از سر راه مردم، برای این که از آن در رنج بودند.
همچنین ابوهریره(رض) از رسول اکرم (ص) روایت مى کند که فرمودند: ((أن رجلاً رأی کلباً یأکل الثری من العطش فأخذ الرجل خفه فجعل یغرف له به حتی أرواه فشکرالله له فأدخله الجنه)). [بخارى].
مردی سگی را دید که از تشنگی خاک مى خورد، کفش خود را گرفت و [از چاه] برایش آب کشید تا این که سیراب شد، خداوند او را سپاس گفته به بهشت وارد نمود.
[همچنین] ابن مسعود  از رسول اکرم (ص)روایت مى کند که آن حضرت (ص) فرمودند: ((إنَّ الصدق یهدى إلی البر، وإنَّ البر یهدى إلی الجنه، وإنَّ الرجل لیصدق حتی یکون صدّیقاً، وإنَّ الکذب یهدى إلی الفجور، وإنَّ الفجور یهدی إلی النار، وإنَّ الرجل لیکذب حتی یکتب عند الله کذاباً)). [متفق علیه].
به راستی که صدق و راستگویی، به سوی نیکی و بخشش هدایت مى کند، و نیکى و بخشش به سوی بهشت رهبری مى کند، و مرد همچنان راست مىگوید تا این که نزد خداوند از راستگویان محسوب مى شود، و دروغگویی به سوی گنهکاری و تبهکاری هدایت مى کند، وگنهکاری و تبهکاری به سوی جهنم، و همچنان مرد دروغ مى گوید تا این که نزد خدا از دروغگویان به شمار آید.

ثوبان  از رسول خدا (ص) روایت مى کند که رسول الله (ص) فرمودند: ((من عاد مریضاً لم یزل فى خرفه الجنه، قیل یا رسول الله وما خرفه الجنه؟ قال: جناها)). [مسلم].
کسی که به عیادت بیماری برود همچنان در خرفه الجنه است تا وقتی که بازگردد.گفته شد: ای رسول خدا خرفه الجنه یعنی چه؟ فرمود: میوه های تازه چیده شده بهشت.

أبوهریره از رسول خدا (ص) روایت مى کند که آن حضرت (ص) فرمودند: ((إنَّ العبد لیتکلم بالکلمه من رضوان الله لا یلقى لها بالاً یرفع الله بها درجات، وإنَّ العبد لیتکلم بالکلمه من سخط الله لا یلقى لها بالاً یهوى بها فى جهنم)). [بخارى].
بنده یک کلمه در جهت رضوان و خشنودی خدا سخن مى گوید و هیچ اعتنایی به پاداش و ثواب آن نمى کند، خدا درجات او را بلند و رفیع قرار مى دهد، و بنده یک کلمه در جهت غضب و ناخشنودی خدا سخن مى گوید و به کیفر و گناه آن هیچ توجهی ندارد، خدا او را به آخرین نقطه جهنم وارد مى کند.
بهترین منازل بهشت، منزل مسلمانی است که در بهشت همسایه رسول خدا (ص) است. و تربیت و سرپرستى دختران و یتیمان است که باعث همسایگی رسول خدا (ص) در بهشت مىشود. أنس (رض) از رسول خدا (ص) روایت مىکند که آن حضرت (ص) فرمودند: ((من عال جاریتین حتی تبلغا جاء یوم القیامه أنا وهو، وضم أصابعه)). [مسلم].
هر کس دو دختر را سرپرستی کند تا وقتی که به سن بلوغ برسند، در روز قیامت، من و او مانند این دو هستیم، سپس دو انگشت خود را به هم چسباند.
[همچنین] از سهل بن سعد (رض) روایت است که رسول اکرم (ص) فرمودند: ((أنا وکافل الیتیم فی الجنه هکذا، وقال بإصبعیه السبابه والوسطی وفرّج بینهما)). [بخارى].
من و سرپرست یتیم در بهشت در کنار هم چنین هستیم و به انگشت شهادت و وسطی خود اشاره کرد و آن دو را از هم جدا نمود.
اطاعت از پدر و مادر، یا اطاعت از یکی از آنها باعث ورود به بهشت مىشود. ابوهریره (رض) مىگوید از رسول اکرم شنیدم که سه بار فرمود: ((رغم أنفه، ثم رغم أنفه، ثم رغم أنفه، قیل: من یا رسول الله؟ قال: من أدرک والدیه عند الکبر أحدهما، أو کلیهما ثم لم یدخل الجنه)).[مسلم].بینی او به خاک مالیده شد. گفته شد: چه کسى ای رسول خدا؟ فرمود: کسی که پدر و مادر یا یکی از آنها را در وقت پیری درک کند ولی به بهشت وارد نشود؛ یعنی، اطاعت از آن ها سبب وارد شدن او به بهشت نشود.
[همچنین] ابودرداء رضی الله عنه مى گوید از رسول اکرم (ص) شنیدم که مى فرمود: ((الوالد أوسط أبواب الجنه، فإن شئت فأضع ذلک الباب أو احفظه)).[ترمذى وابن ماجه واحمد وصححه الألبانی].
پدر دروازه میانی بهشت است، پس اگر خواستی آن دروازه را ضایع کن و یا حفظ نما یعنی، با اطاعت از پدر آن دروازه حفظ، و با نافرمانی او، آن دروازه ضایع مىشود.

بزرگ ترین چیزی که انسان باید آن را حفظ نماید، زبان و شرمگاه است، و هرکس که آن دو را نگه دارد، رسول اکرم (ص) بهشت را برایش ضامن شده است. سهل بن سعد (رض) از رسول اکرم (ص) روایت مى کند که آن حضرت (ص) فرمود: ((من یضمن لى ما بین لحییه وما بین رجلیه أضمن له الجنه)). [بخارى].
هر کس بین دو لب خود؛ یعنی زبان، و بین دو پای خود؛ یعنی شرمگاهش را ضامن شود، من بهشت را برای او ضمانت مى کنم.