ما قصرها و کاخ های بهشت که از طلا و نقره و مروارید و سنگ های گران قیمت ساخته شده اند، زیبائی و منظره دل انگیزی دارند و ارزش آنها را هیچکس به جز خداوند که آنها را آفریده نمی داند.
رسول خدا ﷺ می فرماید:
«دَخَلْتُ الْجَنَّهَ فَإِذَا أَنَا بِقَصْرٍ مِنْ ذَهَبٍ فَقُلْتُ: لِمَنْ هَذَا الْقَصْرُ؟ قَالُوا: لِشَابٍّ مِنْ قُرَیْشٍ، فَظَنَنْتُ أَنِّى أَنَا هُوَ. فَقُلْتُ: وَمَنْ هُوَ؟ فَقَالُوا: عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ»
ترجمه: «داخل جنت شدم، ناگهان متوجه شدم کنار قصری از طلا قرار گرفته ام، گفتم: این قصر از آنِ کیست؟ گفتند: برای جوانی از قریش، گمان کردم که آن جوان من باشم، گفتم: آن جوان کیست؟ گفتند: عمر بن خطاب است».
برادر و خواهر عزیزم! برای انجام عبادات، قبل از این که وقت و فرصت از دست برود، شتاب کن و به آن نعمت های بیکران و جاودانه ای که نزد الله تعالی در بهشت برین از باغات و غیره وجود دارد، رغبت داشته باش، زیرا دنیا لحظات و ساعاتی زودگذر بیش نیست، و تو مانند مسافر و رهگذری هستی که از این راه می گذری