چگونگی کفر به طاغوت

بدون شک الله تعالی روشن نموده که کفر ورزیدن به طاغوت، شرط ایمان است؛ خداوند می‌فرماید:

﴿فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴾ [البقره: ۲۵۶]

«پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد، پس به راستی که به دستگیره‌ی محکمی چنگ زده است، که آن را گسستن نیست، و خداوند شنوای داناست».

و کفر به طاغوت، با چند امر می‌باشد:

• اینکه به آن کفر بورزی و آن هم با اعتقاد به بطلان عبادت غیر الله و باطل بودن دین‌ها و مذاهب کفری است.
• و آن را رها کنی و آن با برائت از آن و اهل آن است.
• از آن نفرت داشته باشی.
• اهل آن را تکفیر کنی و آن هم با اعتقاد به کفر کسی که طاغوت‌ها را عبادت می‌کند یا به آن‌ها ایمان دارد و آشکار کردن تکفیرشان به‌اندازه‌ی توان.

محمد بن عبدالوهاب رحمه‌الله می‌گوید: «و معنای کفر به طاغوت این است که از هرچه که در آن اعتقاد وجود دارد غیر از الله، از جن یا انسان یا درخت یا سنگ یا غیر آن برائت نمایی و بر آن به کفر و گمراهی گواهی دهی و از او بیزار باشی، هرچند که پدر یا برادرت باشد. اما کسی که می‌گوید: من جز الله را پرستش نمی‌کنم و کاری به سیدها و گنبدهای موجود روی قبور و مانند آن ندارم، پس این فرد در گفتن لا إله إلّا الله دروغ گفته و به الله ایمان نیاورده است».[۱]

و همچنین می‌گوید: «و تو ای کسی که الله تعالی با اسلام بر او منت نهاده و فهمیدی که هیچ معبود برحقی جز الله وجود ندارد، گمان نکن وقتی که گفتی این همان حق است و من غیر او را رها می‌کنم، اما به مشرکان کاری ندارم و به آنان چیزی نمی‌گویم، مپندار که با این کار ورود به اسلام برایت حاصل می‌شود. بلکه چاره‌ای جز تنفر از ایشان و تنفر از آن کس که دوستشان دارد و بدگویی و دشمنی با ایشان، وجود ندارد».[۲]

[۱]– الدرر السنیه، ج: ۲، ص: ۱۲۲٫

[۲]– الدرر السنیه، ج: ۱، ص: ۱۰۹٫