عَنْ عَائِشَهَ رَضِیَ الله عَنْهَا: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم کَانَ یُصَلِّی إِحْدَى عَشْرَهَ رَکْعَهً، کَانَتْ تِلْکَ صَلاتَهُ-تَعْنِی بِاللَّیْلِ- فَیَسْجُدُ السَّجْدَهَ مِنْ ذَلِکَ قَدْرَ مَا یَقْرَأُ أَحَدُکُمْ خَمْسِینَ آیَهً، قَبْلَ أَنْ یَرْفَعَ رَأْسَهُ، وَیَرْکَعُ رَکْعَتَیْنِ قَبْلَ صَلاهِ الْفَجْرِ، ثُمَّ یَضْطَجِعُ عَلَى شِقِّهِ الایْمَنِ حَتَّى یَأْتِیَهُ الْمُؤَذِّنُ لِلصَّلاهِ.(بخارى:۹۹۴)
ام المومنین ؛عایشه رضی الله عنها؛ می فرماید: رسول الله صلى الله علیه وسلم یازده رکعت، نماز شب میخواند و سجده را در آنها به اندازه ای که یک نفر از شما پنجاه آیه بخواند، طولانی می کرد. و قبل از نماز فجر، دو رکعت می خواند. سپس، به پهلوی راست، دراز می کشید. تا اینکه مؤذن می آمد و او را برای نماز صبح، فرا می خواند.