روح بن سلمه رحمه الله میفرماید: یک دفعه از عفیره عابده (رحمها الله) جویا شدم و به او گفتم: به من اطلاع رسیده شبها نمیخوابی؟! با شنیدن این سخن فوراً به گریه افتاد و اینچنین گفت: میخواهم بخوابم، اما خود شما بگوئید آخر چگونه میتوانم بخوابم، حال آنکه دو فرشته نگهبان در طول شب و روز از انسان جدا نمیگردند.
یحیی بن بسطام رحمه الله میفرماید: روزی به خدمت این بانوی محترم حاضر شدیم، دیدیم که از شدت گریه بهخاطر ترس از خدا بینائیاش را از دست داده بود، در همین مورد از ایشان سؤالی نمودیم که در پاسخ فرمودند: ای بسطام، از بین رفتن بینائی قلب بسیار سخت و ناگوار میباشد و از بین رفتن بینائی ظاهری اهمیت چندانی ندارد[۱].
[۱]– صفه الصفوه ابن جوزی ج ۴ ص ۲۱٫