ما دربارهی هر مؤمن پرهیزکاری که کارهای شایسته انجام میدهد، گواهی میدهیم که بهشتی خواهد بود؛ البته بهطور مشخّص از کسی نام نمیبریم ( الا کسانیکه الله و رسولش خبر دادند ) و نمیگوییم که فلانی، بهشتیست ؛زیرا نمیدانیم که آیا ختم به خیر میشود یا خیر و نیز از باطنش خبر نداریم که آیا مانند ظاهرش میباشد یا نه. از اینرو وقتی آدمِ مؤمن و نیکوکاری میمیرد، قاطعانه نمیگوییم که بهشتیست؛ بلکه میگوییم: امیدواریم بهشتی باشد.
(ابن عثیمین رحمه الله، شرح ریاض الصالحین جلد اول صفحه ۵۷۴-۵۷۵)