پیامبر گرامی ما (صلی الله) می فرمایند:
«هفت کس است که خداوند آنان را در سایه عرش خود، در روزی که جز سایه عرش او وجود ندارد جای میدهد:
زمامدار و رهبر عادل،
و جوانی که در عبادت خداوند تعالی نشو ونما یافته،
و مردی که دلش به مساجد پیوسته است،
و دو مردی که برای خدا باهم دوست شدند، و برای او با هم یکجا شدند و برای او از هم جدا گشتند (یعنی دوستی شان تا دم مرگ پایدار بود)
و مردی که زنی زیبا و مقبول از او طلب همبستری کرد و او گفت: من از خدا می ترسم،
و مردی که پنهانی صدقه داد، بگونه ایکه دست چپش از آنچه دست راستش انفاق کرده با خبر نشد (یعنی دور از ریا و خاص برای خدا بود)
و مردی که در تنهائی خدا را یاد نمود و اشک از چشمانش سرازیر شد»
متفق علیه.