چهل و چهارمین پایه از پایه‌های ایمان: رعایت ارتباط با مردم

زیرا الله تعالى می­فرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ ٱلۡفَٰحِشَهُ فِی ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِیمٞ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَهِ…﴾ [النور: ۱۹]. «همانا افرادی که دوست دارند بین کسانی‌که ایمان آورده­اند فحشاء اشاعه دهند، برای‌شان عذابی دردناک در دنیا و آخرت است…». و همچنین می­فرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ یَرۡمُونَ ٱلۡمُحۡصَنَٰتِ ٱلۡغَٰفِلَٰتِ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ لُعِنُواْ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَهِ﴾ [النور: ۲۳]. «کسانی‌که به زنان مؤمن و پاکدامن وغافل [از مسائل شهوت حرام] تهمت می­زنند در دنیا و آخرت لعن می­شوند». در آیات و احادیث به این مسئله اشارات زیادی وجود دارد مانند حدیث أبی هریره رضی الله عنه فی صحیح مسلم که پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «… الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لاَ یَظْلِمُهُ وَلاَ یَخْذُلُهُ وَلاَ یَحْقِرُهُ. التَّقْوَى هَا هُنَا، وَیُشِیرُ إِلَى صَدْرِهِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ بِحَسْبِ امْرِئٍ مِنَ الشَّرِّ أَنْ یَحْقِرَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ، کُلُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ حَرَامٌ دَمُهُ وَمَالُهُ وَعِرْضُهُ»[۱]. «مسلمان برادر مسلمان است و نباید به او ظلم کند و نباید او را خوار کند و نباید تحقیرش کند. تقوی اینجاست. و سه بار اشاره کرد به سینه­اش. برای شر بودن امری همین کافی است که مسلمان برادر مسلمان خود را تحقیر کند، برای هر مسلمانی خون و مال و ناموس برادر مسلمانش حرام است». ابوذر رضی الله عنه آورده است که پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «لَا یَرْمِی رَجُلٌ رَجُلًا بِالْفُسُوقِ وَلَا یَرْمِیهِ بِالْکُفْرِ إِلَّا ارْتَدَّتْ عَلَیْهِ إِنْ لَمْ یَکُنْ صَاحِبُهُ کَذَلِکَ»[۲]. «مردی به مردی تهمت فسق نزند و به او تهمت کفر نزد که اگر آن شخص کافر نباشد آن کلمۀ [کفر] به خودش بر می‌گردد [یعنی خودش کافر می‌شود]».

 

 

 

[۱]– صحیح مسلم: ۶۷۰۶؛ سنن ترمذی: ۱۹۲۷؛ صححه آلبانی.

[۲]– صحیح بخاری: ۶۰۴۵٫