زیرا الله تعالى میفرماید: ﴿فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَٱنۡحَرۡ ٢﴾ [الکوثر: ۲]. «پس برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن». همچنین میفرماید: ﴿وَٱلۡبُدۡنَ جَعَلۡنَٰهَا لَکُم مِّن شَعَٰٓئِرِ ٱللَّهِ لَکُمۡ فِیهَا خَیۡرٞ﴾ [الحج: ۳۶]. «و [قربانی] کردن شتران را برای شما از شعائر الله قرار دادیم که برای شما در آن خیر است…». همچنین میفرماید: ﴿ذَٰلِکَۖ وَمَن یُعَظِّمۡ شَعَٰٓئِرَ ٱللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقۡوَى ٱلۡقُلُوبِ ٣٢﴾ [الحج: ۳۲]. «چنین است، و هرکس شعائر الهی را عظیم برشمرد پس از تقوای قلب است».
دلیل از سنت: حدیث انس بن مالک رضی الله عنه در صحیحین: «ضَحَّى النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِکَبْشَیْنِ أَمْلَحَیْنِ أَقْرَنَیْنِ، ذَبَحَهُمَا بِیَدِهِ، وَسَمَّى وَکَبَّرَ، وَوَضَعَ رِجْلَهُ عَلَى صِفَاحِهِمَا»[۱]. «پیامبر صلی الله علیه وسلم دو قوچ سفید به سیاهی آمیختۀ شاخدار قربانی نمود، با دست خودش آن دو را ذبح نمود و نام الله را برد و تکبیر گفت، و پای خود را بر پهلوی آن دو قرار داد».
[۱]– صحیح بخاری: ۵۵۵۸- ۵۵۶۴- ۵۵۶۵- ۷۳۹۹؛ صحیح مسلم: ۵۱۹۹- ۵۲۰۰؛ سنن ابوداود: ۲۷۹۳- ۲۷۹۴؛ سنن ترمذی: ۱۴۹۴؛ سنن نسائی: ۴۳۸۷- ۴۴۱۵- ۴۴۱۶- ۴۴۱۸؛ سنن ابن ماجه: ۳۱۲۰؛ صححه آلبانی.