چهل و ششمین پایه از پایه‌های ایمان: خوشحال شدن با انجام کارهای نیک و غمگین شدن در انجام دادن کارهای زشت

عمر بن الخطاب رضی الله عنه در خطبۀ فرمود: «مَنْ سَرَّتْهُ حَسَنَتُهُ وَسَاءَتْهُ سَیِّئَتُهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ»[۱]. «هرکس نیکیش او را شاد کرده و بدیش او را ناراحت کند، او مؤمن است».

[۱]– سنن ترمذی: ۲۱۶۵؛ شیخ آلبانی آن را صحیح دانسته است.