چهلمین پایه از پایه‌های ایمان: حرام‌دانستن و نپوشیدن لباس‌هایی که زشت شمرده شده‌اند و ظرف و ظروفی که استفاده از آن حرام شده است

پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مَنْ لَبِسَ الْحَرِیرَ فِی الدُّنْیَا فَلَنْ یَلْبَسَهُ فِی الْآخِرَهِ»[۱]. «کسی[۲] که در دنیا لباس ابریشم بپوشد، در آخرت هرگز آن را نخواهد پوشید». پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «لَا تَلْبَسُوا الْحَرِیرَ وَلَا الدِّیبَاجَ وَلَا تَشْرَبُوا فِی آنِیَهِ الذَّهَبِ وَالْفِضَّهِ وَلَا تَأْکُلُوا فِی صِحَافِهَا فَإِنَّهَا لَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَلَنَا فِی الْآخِرَهِ»[۳]. «لباس ابریشم نازک و کلفت نپوشید و در ظروف طلایی و نقره­ای [چیزی] ننوشیده و [چیزی] نخورید! پس همانا این‌ها برای آنها [کافران] در دنیا است و برای ما در آخرت». حدیث ابن مسعود رضی الله عنه در صحیح مسلم که پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمَالَ الْکِبْرُ بَطَرُ الْحَقِّ وَغَمْطُ النَّاسِ»^[۴]. «الله زیباست و زیبایی را دوست می­دارد؛ تکبر آن است که از حق روی برگردانی و مردم را کوچک پنداری». وحدیث ابی­برده رضی الله عنه: «دَخَلْتُ عَلَى عَائِشَهَ فَأَخْرَجَتْ إِلَیْنَا إِزَارًا غَلِیظًا مِمَّا یُصْنَعُ بِالْیَمَنِ وَکِسَاءً مِنَ الَّتِى یُسَمُّونَهَا الْمُلَبَّدَهَ – قَالَ – فَأَقْسَمَتْ بِاللَّهِ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قُبِضَ فِى هَذَیْنِ الثَّوْبَیْنِ»[۵]. «به نزد عایشه رسیدم ازار کلفتی را که در یمن ساخته شده بود و عبایی‌که به آن ملبدۀ گفته می­شد به ما نشان داد و گفت: قسم به الله! همانا رسول الله  صلی الله علیه وسلم در این دو روحش قبض شد». حدیث عبدالله بن عمر  رضی الله عنهما «مَنْ جَرَّ ثَوْبَهُ خُیَلَاءَ لَمْ یَنْظُرْ اللَّهُ إِلَیْهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ»[۶]. «کسی‌که از روی غرور ازارش [یا شلوارش] را دراز کند خداوند روز قیامت به وی نمی­ نگرد».

 

 

 

[۱]– صحیح بخاری: ۵۸۳۲- ۵۸۳۳- ۵۸۳۴؛ صحیح مسلم: ۵۵۴۶- ۵۵۴۷؛ سنن ترمذی: ۲۸۱۷؛ سنن ابن ماجه: ۳۵۸۸؛ صححه آلبانی.

[۲]– این حدیث برای مردان است و خداوند برای زنان آسان گرفته و برای آنها لباس ابریشم حرام نمی‌باشد.(مترجم)

[۳]– صحیح بخاری: ۵۴۲۶- ۵۶۳۲- ۵۶۳۳- ۵۸۳۷؛ صحیح مسلم: ۵۵۲۱؛ سنن ابوداود: ۳۷۲۳؛ صححه آلبانی.

[۴]– صحیح مسلم: ۲۷۵٫

[۵]– صحیح بخاری: ۳۱۰۸؛ صحیح مسلم: ۵۵۶۳- ۵۵۶۴؛ سنن ابو داود: ۴۰۳۶؛ سنن ابن ماجه: ۳۵۵۱؛ صححه آلبانی.

[۶]– صحیح بخاری: ۳۶۶۵- ۵۷۸۳- ۵۷۸۴- ۵۷۹۱؛ صحیح مسلم: ۵۵۷۴؛ سنن ابوداود: ۴۰۵۸؛ سنن ترمذی: ۱۷۳۱؛ صححه آلبانی.