۲- خداوند متعال میفرماید: ﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ یَأۡکُلُونَ أَمۡوَٰلَ ٱلۡیَتَٰمَىٰ ظُلۡمًا إِنَّمَا یَأۡکُلُونَ فِی بُطُونِهِمۡ نَارٗاۖ وَسَیَصۡلَوۡنَ سَعِیرٗا١٠﴾ [النساء: ۱۰]، «بیگمان کسانی که اموال یتیمان را به ناحق و ستمگرانه میخورند، انگار آتش در شکمهای خود میخورند، و آنان با آتش سوزانی خواهند سوخت». این آیهی کریمه، با عبارت و لفظ خود، بر حرمتِ خوردن ظالمانهی اموال یتیمان دلالت دارد و با دلاله النص حرمتِ سوزاندن مالِ یتیم، یا از بینبردن و یا تلفنمودنِ آن به هر نوع نیز از آن فهم میشود، زیرا این امور مساویِ خوردن ظالمانهی مال یتیم هستند، چه قدر مشترک آنها تجاوز بر مالِ بچهی یتیمِ ناتوان از دفع تجاوز به مال خود است. پس نص با عبارتِ خود خوردن ظالمانهی مال یتیم را و به طریق دلاله النص سوزاندن و اتلاف آن را حرام کرده است؛ و در این مثال، مسکوت عنه از حیث علّت مساوی با منطوق به است
مقاله پیشنهادی
خیار(داشتن اختیار در معامله)
حکمت مشروعیت داشتن اختیار در معامله داشتن حق اختیار در معامله از محاسن اسلام است؛ …