حافظ ابن حجر عسقلانی – رحمه الله – می گوید:
چشم زخم (عین) عبارت است از نگریستن با شگفتی به کسی یا چیزی که این نوع نگریستن به علت خبث باطن و پلیدی طبع آمیخته با حسد نیز باشد و موجب زیان رساندن به شخص موردنظر گردد
در حدیثی صحیح نیز رسول خدا – صلى الله علیه وسلم – در مورد چشم زخم اینگونه توضیح می دهد؛
«العین حقُّ ولو کان شیء سابقَ القَدَر سبقته العین وإذا استُغسِلتُم فَأغسِلوا»
«چشم زخم واقعیت دارد و افسانه نیست و اگر امکان می داشت که چیزی بر (قضا و) قدر الهی سبقت گیرد (یا چیره شود) هر آینه چشم زخم بر تقدیر الهی هم پیشی می گرفت (ولی این فرضی است محال و همه چیز تحت تقدیر الهی است) و چنانچه (برای تعیین عاین و معین) از شما خواسته شد که اعضایی از بدن خویش را بشویید پس این کار را بکنید»
فتح الباری (۱۰/ ۲۱۰)
مسلم (۲۱۸۸)