تأویلِ آنان از چندین منظر باطل است؛ از جمله:
۱- تأویلِ این گونه که نصوص با گفتار متکلمین برابر آید، در حقیقت تحریفِ نصوص شرعی است.
۲- شرعاً جایز نیست با اصطلاحات کلامی که ساخته ی ذهن بشر است و احتمال درست و غلط بودن را دارد، با کلام الله مخالفت نمود.
۳- در همسویی و موافقتی که آنان مدعی آن هستند، در حقیقت کاستن از ارزش قرآن و سنت در آن نهفته است. یعنی گویا قرآن و حدیث به تنهایی مستقل نیستند و تابع و پیروِ دلایل عقلی متکلمین می باشند.
۴- مقدم دانستن ادلّه ی عقلی بر نقلی، یعنی برگرداندن مردم از فراگیری قرآن و سنت. یعنی تمام تلاش ها و همت ها به سوی ادلّه ی عقلی و علوم کلامی باید معطوف گردد. چرا که این ادلّه بر دلایل شرعی مقدّم داشته شده است.