﴿ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنْتُمْ لِبَاسٌ لَّهُن ﴾
بقره/۱۸۷
(آنان لباس شما هستند و شما لباس آنها)
در تشبیه همسر به لباس لطایفى نهفته است، که در این مطلب به هشت مورد از آن اشاره میشود:
۱⃣ لباس باید در اندازه، طرح، رنگ و جنس مناسب انسان باشد، همسر نیز باید هم کفء انسان و متناسب با فکر، فرهنگ و شخصیّت انسان باشد.
۲⃣ لباس، مایه ى زینت و آرامش است، همسر و فرزند نیز مایه ى زینت و آرامش خانواده اند.
۳⃣ لباس، عیوب انسان را می پوشاند، هر یک از زن و مرد نیز باید عیوب و نارسایى هاى یکدیگر را بپوشانند.
۴⃣ لباس انسان را از سرما و گرما حفظ میکند، وجود همسر نیز کانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى میرهاند.
۵⃣ نداشتن لباس، مایه ى رسوایى است؛ نداشتن همسر نیز بستر انحراف است.
۶⃣ در هواى سرد، لباس ضخیم و در هواى گرم، لباس نازک استفاده میشود، هر یک از دو همسر نیز باید اخلاق و رفتار خود را متناسب با شرایط روحى طرف مقابل تنظیم کند؛ اگر مرد عصبانى است، زن با لطافت با او برخورد کند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا کند.
۷⃣ انسان باید لباس خود را از آلودگى حفظ کند، هر یک از دو همسر نیز باید دیگری را از آلوده شدن به گناه حفظ نماید.
۸⃣ این تعبیر نهایت ارتباط معنوی مرد و زن و نزدیکی آنها به یکدیگر و نیز مساوی بودن آنها را در این زمینه کاملا روشن میکند زیرا همان تعبیر که درباره مردان آمده بدون هیچ تغییر درباره زنان هم آمده است.