پیشرفت مذهب دوازده امامی در ایران

تاریخ نویس زمان صفوی ها  (حسن روملو)

که خودش طرفدار آن سلسله بود درباره اوضاع ایران چنین مینویسد:
«تا عهد شاه اسماعیل، مردمان از مسائل مذهب حق جعفری و قواعد و قوانین ملت ائمۀ اثنی عشری اطلاعی نداشتند؛ زیرا که از کتب فقه امامیه چیزی در میان نبود. و جلد اول کتاب «قواعد اسلام» که از جمله تصانیف سلطان العلماء المتبحرین شیخ جمال‌الدین [ابن] مطهر حلی است که شریعت‌پناه قاضی نصرالله زیتونی داشت، از روی آن تعلیم و تعلم مسائل دینی می‌نمودند، تا آنکه روز به روز آفتاب حقیقت مذهب اثنی عشری ارتفاع یافت( پیشرفت کرد)».
البته این پیشرفت بکمک کتاب  و منطق و فرهنگ نبود بلکه پیشرفت مذهب شیعه در اثر آدم خوری و قتل عام و تجاوز بدست آمد.

یک فقیه لبنانی (محقق کرکی) در پایان سلطنت شاه اسماعیل وارد ایران شده بود، توانست در زمان شاه تهماسب به ریاست کل دستگاه دینی و قضایی و اوقاف کشور ما برسد، تاریخ نویسان صفوی نوشته اند:«تمامی یاران محقق کرکی عرب بودند و به فرمان او امور مربوط به مذهب و شرع را انجام میدادند».
«او امر کرد که مخالفان و سنیان را [ازشهرها] بیرون کنند تا مبادا که موافقین را گمراه نمایند».
و شاه تهماسب در فرمانی مردم ایران را مکلف کرد که دربسته در فرمان او باشند: «هرکه مخالفت خاتمُ ‌المجتهدین، وارث علوم سید المرسلین، نائبُ‌ الأئمه المعصومین بکند، و در مقام متابعت نباشد، بی‌شائبه ملعون ومردود [است]، و به سیاسات عظیمه و تأدیب بلیغه مؤاخذه خوهد شد».
حسین روملو( تاریخ نویس عهد صفوی) چنین بیان کرده است. در هر شهری چهل یتیم پسر و چهل یتیم دختر را تحویل می‌گرفتند، «ملبوس و مایحتاج تعیین فرموده معلم و معلمۀ شیعه‌مذهبِ پرهیزکار و خدمتکاران صلاحیت‌شعار قرارداده تربیت می‌کردند، و در هنگامِ بلوغ، هرکدام را با دیگری تزویج داده، غیر بالغی را در عوض می‌آوردند».

این  یتیم ها کیا بودند؟ آری آنها کودکان خردسال ایرانیانی بخت برگشته ای  بودند که بدست  شاه کشته شده و این یتیمان هیچ فامیلی ( نه دایی نه عمو ….) نیز نداشتند، بنابراین  شیعه نمودن آنها کاری بس آسان بود .
آری  شیعه اینگونه به ایران آمد. ایرانیان تا قبل از آمدن مذهب شیعه به ایران در هر زمینه ادب و علم رایج زمانه سر آمد اقوام بودند اما بعد از آمدن شیعه به ایران  و فرار نخبگان از سرزمین ما دیگر سرزمین ایران دانشمند بزرگی  را به خود ندید و در جهل و سیاهی و تباهی فرو رفت.