پیروان پیامبر صلی الله علیه وسلم بر گمراهی با هم اتفاق نظر نمیکنند
علی خطاب به خوارج فرمود: «اگر چنین مىپندارید که من خطا کرده و گمراه شدهام، پس چرا به گمراهى من همه امت محمدص را گمراه مىشمارید، آنها را با خطاى من مورد مؤاخذه قرار مىدهید و به گناه من تکفیرشان مىکنید؟ شمشیرهاى خویش را بر دوش گذاشته و گناهکار و بىگناه را از هم فرق نمىگذارید [و همه را با یک نظر مىنگرید] در حالى که مىدانید پیامبرص زناکارِ همسردار را سنگسار مىکرد؛ پس از آن به وى نماز مىخواند؛ پس ارث او را میان خاندانش تقسیم مىنمود؛ قاتل را مىکشت و میراثش را به اهلش مىداد؛ دستسارق را مىبرید و زناکار بدون همسر را تازیانه مىزد؛ پس سهم آنها را از غنائم مىداد و مىتوانستند از زنان مسلمان همسر انتخابکنند؛ بنابراین پیامبر آنها را به خاطر گناهانشان مؤاخذه مىکرد و حق خدا را بر آنها اجرا مىنمود، اما سهم اسلامى آنها را از بین نمىبرد و نامشان را از دفتر مسلمانان خارج نمىساخت. شما شرورترین مردمید و کسانى هستید که شیطان شما را از راه راست پرتاب کرده و به سرگردانى محکوم ساخته به زودى دو گروه درباره من هلاک مىگردند: دوستدار افراط کننده، که محبت افراطى من، وى را به غیر حق بکشد؛ و دشمن افراطى، که از سر دشمنى قدم در غیر راه حق بگذارد [جمعى مرا خدا بدانند و جمعى حتى مسلمان ندانند]. بهترین مردم درباره من، گروه میانهرو هستند؛ از آنها جدا نشوید و همواره همراه بزرگترین جمعیتها [اکثریتهاى طرفدار حق] باشید که دست خدا با جمائت است. از پراکندگى بپرهیزید[۸۴]».
[۸۴]- خطبه ۱۲۷.