«و بهسبب ستمی که ورزیده بودند، قول برآنان وقوع یافت» یعنی: بهسبب ستم ورزیدنشان که شرک آوردن به خداوند جلّ جلاله از بزرگترین انواع آن است، حکم فرودآوردن عذاب بر آنان لازم و واجب شد «در نتیجه آنان سخن نگویند» درهنگام وقوع عذاب. یعنی: عذری برایشان نیست تا آن را بازگو نمایند
{أَلَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّیْلَ لِیَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ}.
«آیا ندیدهاند که ما شب را آفریدهایم تا در آن آرام گیرند و روز را روشنگر گردانیدیم» یعنی: شب را برای آسایش و خواب آنها آفریدیم که بهسبب تاریکیو سردیاش، در آن میآسایند و برای معاش خویش تلاش نمیکنند اما روز را روشنگر آفریدیم تا برای کسب معاش و اندوختن توشهای که آنهارا از آن گریزی نیست، میدانهای تلاش و تکاپوی خود را ببینند «قطعا در این امر برای مردمی کهایمان میآورند نشانههایی است» پس همانگونه که شب و روز عبث و بیهوده آفریده نشدهاند، بدانید که آفرینش شما نیز عبث و بیهوده نیست و لابد ثواب وعقابی در کار است و اگر این ثواب و عقاب در دنیا کامل نیست، ناگزیر سرای آخرت در راه است و در آن همه آنچه را که سزاوار شماست، به تمام و کمال دریافت میکنید.