پیام های توحیدی قرآن

“آگاه باشید که دین خالص و بی عیب فقط از آن خداست و کسانی که غیر از الله افرادی را اولیاء خود قرار داده اند، می گویند ما اینان را عبادت نمی کنیم، مگر اینکه ما را به الله نزدیک کنند…”.

اشخاصی که غیر خدا را ولی و مایه ی نجات خود قرار داده اند، ادعا می کنند که ما اینها را عبادت نمی کنیم، مگر برای اینکه ما را به الله نزدیک کنند.

این کلام، کلام مشرکان قریش به پیامبر بود که معبودان و آلهه ی خود را مایه ی نزدیکی به خدا می دانستند و فکر می کردند این معبودان، آنان را به خدا نزدیک می کنند! هر کس فکر کند که غیر خدا او را به خدا نزدیک می کند، همانند مشرکان دچار شرک شده!

خداوند نیاز به کسی نیاز ندارد که ما را به او نزدیک کند، او از رگ گردن به ما نزدیک تر است، پس چه نیازی به غیر اوست تا سبب نزدیکی ما به او شود؟ او که خود از رگ گردن به ما نزدیک تر است! از این نزدیک تر چه می خواهیم؟!

پیام های اخلاقی قرآن:

(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ ۖ وَلَا تَجَسَّسُوا…) الحجرات، ۱۲٫

“ای کسانی که ایمان آورده اید، از گمان بسیار اجتناب ورزید، چون بعضی از گمان ها گناه هستند و جاسوسی و تفتیش نکنید”.

بعضی از گمان ها گناه هستند، پس برای اینکه دچار گناه نشویم، باید حتما از گمان و ظن بد دوری کرد! گمان و ظن هیچ وقت یقینی نیست، پس نباید در چیزی که یقین نداریم گمان کنیم!

نباید در مسائل شخصی دیگران جاجوسی و تفتیش کرد! این کار تجاوز به حریم خصوصی دیگران است!