پیامبر و چگونگی جهاد

عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ رضی الله عنه: أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ کَانَ إِذَا غَزَا بِنَا قَوْمًا، لَمْ یَکُنْ یَغْزُو بِنَا حَتَّى یُصْبِحَ وَیَنْظُرَ، فَإِنْ سَمِعَ أَذَانًا کَفَّ عَنْهُمْ، وَإِنْ لَمْ یَسْمَعْ أَذَانًا أَغَـارَ عَلَیْهِمْ. (بخارى:۶۱۰).

انس ابن مالک رضی الله عنه می‏گوید: هرگاه، رسول ‏الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ برای جهاد می‏رفت، منتظر می ماند و تا صبح، حمله نمی کرد. اگر صدای اذان را می شنید، دست نگه می داشت و در غیر اینصورت، حمله را آغاز می کرد.