پوشاندن گناه ومعصیت

هر کس که دچار گناهی شد باید بپوشاندش چرا که آشکار کردن گناه، خود گناهی دیگر است

شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله فرمودند: تا زمانی که گناه مستور و پنهان است، تاوانش فقط بر صاحبش است اما هنگامی که آشکار شد و انکارش نکردند ضررش عام و برای همه است.

پس اگر آشکار کردنش باعث تحریک دیگران به انجامش شود چه؟ (یعنی چه گناه و ضرر بزرگی دارد)

امام ابن القیم رحمه الله فرمودند: مراتب زنا و فاحشه به اندازه ی مفسده ش متفاوت است:
آن که دوست پنهانی میگیرد خواه زن باشد یا مرد شرش کمتر از آن کس است که آشکارا با نامحرم دست می دهد.

و کسی که فحشای مخفیانه انجام می دهد گناهش کمتر است از کسی که علنی و آشکار انجام می دهد.

و آن کس که گناهش را کتمان و پوشیده می کند کمتر گناه دارد از کسی که مردمان را از گناهش خبردار کرده و تعریف می کند.

پس شخصی که گناهش را تعریف می کند برای مردم، بسیار از عفو و معافات الله دور است

مَن ابتُلِی فلیستتر ؛ فإن المجاهَره بالذَّنب ذَنْب آخر ..

قال شیخ الإسلام ابن تیمیه : ما دام الذنب مَستورا ، فَعُقُوبته على صاحبه خاصه ، وإذا ظهر ولم یُنْکَر کان ضرره عامًّا . فکیف إذا کان فی ظهوره تَحریک لِغَیره إلیه ؟

وقال ابن القیم : مَرَاتب الفاحِشه مُتفاوته بِحسب مفاسِدها ، فالْمُتَّخذ خِدْنا مِن النساء والْمُتَّخِذَه خِدْنا مِن الرِّجال أقل شَرًّا مِن الْمُسَافِح والْمُسَافِحَه مع کل أحَد ،

والْمُسْتَخْفِی بِمَا یَرتکبه أقلّ إِثْمًا مِن الْمُجَاهِر الْمُسْتَعْلِن ، والکَاتِم له أقلّ إثْمًا مِن الْمُخْبِر الْمُحَدِّث للناس به ، فهذا بَعید عن عافیه الله تعالى وعَفْوه.

(إغَاثَــــــــــهُ اللَّهفَــــــــــانِ فِی مَصَــــــــایِـــــدِ الشـَّــــیطَان الِإمَامِ إبْنِ قیِّمِ الْجَوزِیَّهِ ج۲ ص ۱۴۷).