پنجاه و یکمین پایه از پایه‌های ایمان: حکم کردن بین انسان‌ها به عدالت

زیرا الله تعالی می­فرماید: ﴿ وَإِذَا حَکَمۡتُم بَیۡنَ ٱلنَّاسِ أَن تَحۡکُمُواْ بِٱلۡعَدۡلِ﴾ [النساء: ۵۸]. «و وقتی بین مردم حکم می­کنید به عدالت حکم کنید…». همچنین می‌فرماید: ﴿…وَلَا تَکُن لِّلۡخَآئِنِینَ خَصِیمٗا ١٠۵﴾ [النساء: ۱۰۵]. «… و از خیانت‌کاران دفاع نکن». همچنین می‌فرماید: ﴿…وَأَقۡسِطُوٓاْۖ إِنَّ ٱللَّهَ یُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِینَ ٩﴾ [الحجرات: ۹]. «… و عادل باشید که الله عادلان را دوست می­دارد». همچنین می‌فرماید: ﴿…وَلَا یَجۡرِمَنَّکُمۡ شَنَ‍َٔانُ قَوۡمٍ عَلَىٰٓ أَلَّا تَعۡدِلُواْۚ ٱعۡدِلُواْ هُوَ أَقۡرَبُ لِلتَّقۡوَىٰ…﴾ [المائده: ۸]. «… دشمنیِ گروهی و قومی شما را بر آن ندارد که عدالت نورزید، به عدالت رفتار کنید که آن به تقوا نزدیک‌تر است…». از ابن مسعود رضی الله عنه: پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «لَا حَسَدَ إِلَّا فِی اثْنَتَیْنِ رَجُلٍ آتَاهُ اللَّهُ مَالًا فَسَلَّطَهُ عَلَى هَلَکَتِهِ فِی الْحَقِّ وَرَجُلٍ آتَاهُ اللَّهُ حِکْمَهً فَهُوَ یَقْضِی بِهَا وَیُعَلِّمُهَا»[۱]. «غبطه جایز نیست مگر در دو چیز: کسی‌که خداوند مالی به او داده وبه او همت بخشیده تا آن را در راه حق خرج کند و کسی‌که خداوند به حکمت بخشیده و او با آن به عدالت حکم می­کند و آن را می­آموزد».

[۱]– صحیح بخاری:۷۳- ۱۴۰۹- ۷۱۴۱- ۷۳۱۶؛ صحیح مسلم: ۱۹۳۳؛ سنن ابن ماجه: ۴۲۰۸؛ صححه آلبانی.