پنجاه و نهمین پایه از پایه‌های ایمان: رعایت حق سرور توسط مُلک یمین

در صحیحین از عبدالله بن عمر  رضی الله عنهما آمده است: رسول الله  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا نَصَحَ لِسَیِّدِهِ وَأَحْسَنَ عِبَادَهَ اللَّهِ فَلَهُ أَجْرُهُ مَرَّتَیْنِ»[۱]. «اگر غلام برای سرورش خیرخواهی کند و عبادت الله را به نیکی انجام دهد، اجرش دو برابر می­شود». در صحیح مسلم از جریر بن عبد الله رضی الله عنه آمده: پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرموده است: «أَیُّمَا عَبْدٍ أَبَقَ فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُ الذِّمَّهُ»[۲]. «اگر برده از نزد سرورش فرار کند، دیگر حفاظت نخواهد شد». در سنن ابی داود همچنین آمده است: «إِذَا أَبَقَ الْعَبْدُ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاهٌ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَى مَوَالِیهِ»[۳]. «اگر برده فرار کند نمازش قبول نمی­شود تا اینکه بسوی سرورش برگردد».

[۱]– صحیح بخاری: ۲۵۴۶- ۲۵۵۰؛ صحیح مسلم: ۴۴۰۸؛ سنن ابوداود: ۵۱۶۹؛ صححه آلبانی.

[۲]– صحیح مسلم: ۲۳۸٫

[۳]– سنن ترمذی: ۳۶۰؛ سنن نسائی: ۴۰۴۹؛ صححه آلبانی.