وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
۱۴۲- «عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رضی الله عنهما قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم: أَتَانِی رَبِّی فِی أَحْسَنِ صُورَهٍ – قَالَ: أَحْسَبُهُ فِی الْمَنَامِ – قَالَ: کَذَا فِیْ الْحَدیثِ، فقال: یَا مُحَمَّدُ! هَلْ تَدْرِی فِیمَ یَخْتَصِمُ المَلَأُ الأَعْلَى؟ قَالَ: قُلْتُ: لَا، قَالَ: فَوَضَعَ یَدَهُ بَیْنَ کَتِفَیَّ، حَتَّى وَجَدْتُ بَرْدَهَا بَیْنَ ثَدْیَیَّ، أَوْ قَالَ: فِی نَحْرِی فَعَلِمْتُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ، قَالَ: یَا مُحَمَّدُ! هَلْ تَدْرِی فِیمَ یَخْتَصِمُ المَلَأُ الأَعْلَى؟ قُلْتُ: نَعَمْ، فِی الکَفَّارَاتِ، وَالکَفَّارَاتُ: المُکْثُ فِی المَسَاجِدِ بَعْدَ الصَّلَاهِ، وَالْمَشْیُ عَلَى الْأَقْدَامِ إِلَى الْجَمَاعَاتِ، وَإِسْبَاغُ الوُضُوءِ فِی المَکَارِهِ، وَمَنْ فَعَلَ ذَلِکَ عَاشَ بِخَیْرٍ، وَمَاتَ بِخَیْرٍ، وَکَانَ مِنْ خَطِیئَتِهِ کَیَوْمِ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، وَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ، إِذَا صَلَّیْتَ فَقُلْ: اللَّهُمَّ أَسْأَلُکَ فِعْلَ الخَیْرَاتِ، وَتَرْکَ المُنْکَرَاتِ، وَحُبَّ المَسَاکِینِ، وَإِذَا أَرَدْتَ بِعِبَادِکَ فِتْنَهً، فَاقْبِضْنِی إِلَیْکَ غَیْرَ مَفْتُونٍ، قَالَ: وَالدَّرَجَاتُ إِفْشَاءُ السَّلَامِ، وَإِطْعَامُ الطَّعَامِ، وَالصَّلَاهُ بِاللَّیْلِ، وَالنَّاسُ نِیَامٌ ».
- «از ابن عباس رضی الله عنهما روایت شده است که گفت: پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: «پروردگارم در زیباترین صورت نزدم آمد (بر من ظاهر شد)»، ابن عباس می‌گوید: به نظرم (شک ابن عباس) [پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند:] پروردگارم در خواب [در زیباترین صورت] نزدم آمد و فرمود: «ای محمد! آیا می‌دانی [فرشتگان] در ملاء اعلی در چه چیزی باهم بحث می‌کنند و مسابقه می‌دهند؟» پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: گفتم: نه، نمی‌دانم. پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: خداوند متعال دست‌هایش را بین شانه‌هایم قرار داد به گونه‌ای که سردی آن را در وسط سینه‌ام احساس کردم یا فرمود (شک راوی): دست‌هایش را به زیر گردنم قرار داد، پس آنچه را در آسمان‌ها و زمین است، دانستم (علم آسمان‌ها و زمین را فرا گرفتم)، خداوند می‌فرماید: ای محمد! آیا می‌دانی [فرشتگان] در ملاء اعلی در چه چیزی باهم بحث می‌کنند و مسابقه می‌دهند؟ گفتم: بله، فرمود: در کفارات باهم مسابقه می‌دهند و کفارات (کارهایی که سبب از بین‌رفتن گناهان می‌شوند) عبارتند از: ماندن در مسجد بعد از ادای [هر] نماز [و منتظر ادای نماز بعدی‌شدن] و رفتن با پا به سوی نمازهای جماعت و کامل‌کردن وضو (درست وضوساختن) در هنگام سختی و مشکلات (در هوای سرد) و هرکس آن‌ها را انجام دهد، به خوبی زندگی می‌کند و به خوبی خواهد مُرد و همچون روزی که مادرش او را به دنیا آورده است، از گناهانش پاک میشود و نیز فرمود: ای محمد! هرگاه نماز خواندی، بگو: خدایا! انجام کارهای خیر و ترک کارهای ناشایست و دوست‌داشتن فقرا را از تو طلب می‌کنم، [خدایا!] هرگاه نسبت به بندگانت قصد بدی و فتنه‌ای کردم، مرا نزد خود برگردان، بدون این که دچار گناه شده باشم و [نیز] فرمودند: [فرشتگان در درجات بحث می‌کنند و مسابقه می‌دهند] درجات (کارهایی که موجب بالارفتن مقام انسان نزد خدا می‌شوند) عبارتند از: افشای سلام، غذادادن [به مستمندان] و خواندن نماز شب در حالی که مردم خواب هستند».
۱۴۳- «وَفِیْ رِوَیَهٍ أُخْرَى عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رضی الله عنهما عَنِ النَّبِیَّ صلی الله علیه و سلم قَالَ: أَتَانِی رَبِّی فِی أَحْسَنِ صُورَهٍ، فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ! قُلْتُ: لَبَّیْکَ رَبِّی وَسَعْدَیْکَ، قَالَ: فِیمَ یَخْتَصِمُ المَلَأُ الأَعْلَى؟ قُلْتُ: رَبِّ لَا أَدْرِی، فَوَضَعَ یَدَهُ بَیْنَ کَتِفَیَّ، فَوَجَدْتُ بَرْدَهَا بَیْنَ ثَدْیَیَّ، فَعَلِمْتُ مَا بَیْنَ المَشْرِقِ وَالمَغْرِبِ، فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ! فَقُلْتُ: لَبَّیْکَ رَبّی وَسَعْدَیْکَ، قَالَ: فِیمَ یَخْتَصِمُ المَلَأُ الأَعْلَى؟ قُلْتُ: فِی الدَّرَجَاتِ، وَالکَفَّارَاتِ، وَفِی نَقْلِ الأَقْدَامِ إِلَى الجَمَاعَاتِ، وَإِسْبَاغِ الوُضُوءِ فِی المَکْرُوهَاتِ، وَانْتِظَارِ الصَّلَاهِ بَعْدَ الصَّلَاهِ، وَمَنْ یُحَافِظْ عَلَیْهِنَّ عَاشَ بِخَیْرٍ، وَمَاتَ بِخَیْرٍ، وَکَانَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمِ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ ».
- «در روایت دیگری از ابن عباس رضی الله عنهما از پیامبرصلی الله علیه و سلم آمده است که فرمودند: پروردگارم در زیباترین صورت نزدم آمد و فرمود: ای محمد! گفتم: بله، ای پرورگار من! آماده‌ی شنیدن و اجرای دستورات هستم! فرمودند: [فرشتگان در] ملاء اعلی در چه چیزی باهم بحث می‌کنند و مسابقه می‌دهند؟ گفتم: خدایا! نمی‌دانم، پس خداوند دستانش را بین شانه‌هایم گذاشت، به گونه‌ای که سردی آن را در وسط سینه‌ام احساس کردم، پس آنچه را بین مشرق و مغرب است، دانستم (علم مشرق و مغرب را فرا گرفتم)، فرمود: ای محمد! گفتم: بله، خدایا! آماده‌ی شنیدن و اجرای دستورات هستم! فرمود: [فرشتگان در] ملاء اعلی در چه چیزی باهم بحث می‌کنند و مسابقه می‌دهند؟ گفتم: در مورد درجات و کفارات و در گام‌برداشتن به سوی نمازهای جماعت و کامل وضوگرفتن در هنگام سختی (روزهای سرد و سخت یا …) و [نیز] انتظار فرارسیدن وقت نماز بعدی بعد از اتمام هر نماز و هرکس بر این کارها مداومت داشته باشد، به نیکی زندگی می‌کند و به نیکی خواهد مُرد و از گناهانش همچون روزی که مادرش او را به دنیا آورده است [پاک خواهد شد]».
ترمذی می‌گوید: این حدیث حسن غریب است.