: پروردگارمان به آسمان دنیا می‌آید(۸)

ترمذی، کتاب «الصلاه»

۷۲- «یَنْزِلُ اللَّهُ إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْیَا، حِینَ یَمْضِی ثُلُثُ اللَّیْلِ الأَوَّلُ، فَیَقُولُ: أَنَا المَلِکُ، مَنْ ذَا الَّذِی یَدْعُونِی فَأَسْتَجِیبَ لَهُ؟ مَنْ ذَا الَّذِی یَسْأَلُنِی فَأُعْطِیَهُ؟ مَنْ ذَا الَّذِی یَسْتَغْفِرُنِی فَأَغْفِرَ لَهُ؟ فَلَا یَزَالُ کَذَلِکَ حَتَّى یُضِیءَ الفَجْرُ».

72. «زمانی که یک سوم اول شب سپری می‌شود، خداوند به آسمان دنیا می‌آید و می‌فرماید: «من فرمانروا و صاحب قدرت هستم. چه کسی مرا می‌خواند تا دعایش را استجابت کنم؟ چه کسی از من طلب و خواسته‌ای دارد تا [هر آنچه را که طلب می‌کند] به او عطا کنم؟ چه کسی از من طلب بخشش می‌کند تا او را ببخشم؟ و این جریان همچنان ادامه دارد تا زمانی که فجر طلوع می‌کند».

ترمذی می‌گوید: این حدیث حسن صحیح است.