پیامبر صلی الله علیه وسلم دست معاذ را گرفت و فرمود:
«یَا مُعَاذُ، وَاللَّهِ إِنِّی لَأُحِبُّکَ، وَاللَّهِ إِنِّی لَأُحِبُّکَ»، ثُمَّ: أُوصِیکَ یَا مُعَاذُ لَا تَدَعَنَّ فِی دُبُرِ کُلِّ صَلَاهٍ تَقُولُ: اللَّهُمَّ أَعِنِّی عَلَى ذِکْرِکَ، وَشُکْرِکَ، وَحُسْنِ عِبَادَتِکَ».[۱]
«ای معاذ به خدا تو را دوست دارم، پس سفارشم به تو این است ای معاذ: همواره پس از هر نماز بگو: پروردگارا مرا به انجام ذکر، شکر و عبادت نیکویت یاری ده».
[۱]– ابوداود، ۱۳۰۱ و نسائی، ۱۲۸۶٫ آلبانی در صحیح الترغیب (۱۵۹۶) میگوید صحیح است.