پرهیز از داغ کردن و تعویذ (دعا خواندن)

« عُرِضَتْ عَلَى النَّبی -صلی الله علیه وآله وسلم- الأُمَمُ فی المَنَامِ فَرَأى أُمَّتَهُ وَفِیْهُمْ سَبْعُوْنَ ألفَاً یَدْخُلُوْنَ الجنَّهَ بِلا حِسَابٍ وَلا عَذَابٍ وَهُمْ: الَّذِیْنَ لا یَکْتَوونَ، وَلا یَسْتَرْقُوْنَ، وَلا یَتَطَیْرُوْنَ، وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُوْنَ ».

تمامی امتها در خواب بر رسول -صلى الله علیه وآله وسلم- عرضه شدند. آن حضرت -صلى الله علیه وآله وسلم- در میان امت خویش هفتاد هزار (نفر) را مشاهده نمود که بدون حساب و کتاب و بدون هیچ دغدغه و رنجی به بهشت (خداوندی) داخل گردیدند. آنها کسانی بودند که خود را داغ (برای شفا از بیماری) نمی‌کنند، و طلب خواندن تعویذ از کسی نمی‌کنند، و از تفائل (فال‌گیری) پرهیز می‌کردند و (همواره) بر خدای خویش توکل می‌نمودند.