وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
۱- در سختی و آسایش خرج می‌کنند، انفاق می‌کنند، به جهاد بدنی و مالی مشغولند و از مصرف مال به اندازه توان خود باز نمی‌ایستند.
۲- و در موقع قدرت و توانایی خشم خود را فرومی‌خورند و خطاهای مردم را می‌بخشند و خداوند این چنین نیکوکارانی را دوست دارد.
۳- و اگر خواسته و یا ناخواسته عمل زشتی مرتکب شوند و یا بر نفس خود ستمی کنند؛ خداوند را یاد می‌کنند و برای بخشش گناهانشان طلب آمرزش می‌کنند و خداوند بهترین عفوکنندگان است و هیچ کس را جز مقام عظمت او لایق بخشش نیست و آمرزنده فقط حضرت اوست.
۴- و بر گناهان خود اصرار نمی‌ورزند و آن را تکرار نخواهند کرد و خود می‌دانند.
﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّیۡطَٰنِ تَذَکَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ ٢٠١﴾ [الأعراف: ۲۰۱].
«در حقیقت، کسانی که [از خدا] پروا دارند، چون وسوسه‌ای از جانب شیطان بدیشان رسد [خدا را] به یاد آورند و به ناگاه بینا شوند».