وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
منکر نماز کافر است منکر ولایت چطور؟
________________________
روایت چهاردهم: «مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحُسَینِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ ابْنِ الْعَرْزَمِی عَنْ أَبِیهِ عَنِ الصَّادِقِ ( علیه السلام ) قَالَ قَالَ أَثَافِی الْإِسْلَامِ ثَلَاثَهٌ الصَّلَاهُ وَ الزَّکَاهُ وَ الْوَلَایهُ لَا تَصِحُّ وَاحِدَهٌ مِنْهُنَّ إِلَّا بِصَاحِبَتَیهَا .»
ترجمه مصطفوی:امام صادق علیه السّلام فرمود: پایههاى اجاق اسلام سه چیز است: نماز و زکاه و ولایت، هیچ یک از آنها جز بهمراه دو تاى دیگر درست نباشد (پیداست که نماز و زکاه بدون ولایت مقبول نباشد). (الکافی ج ۲ ص ۱۸)بهبودی می گوید: صحیح (گزیده کافى، ج۱، ص: ۱۵۰) مجلسی در شرح این حدیث می گوید: «ولا ریب فی کون الولایه شرطا لصحه الأخریین» (بحار الأنوار ج ۶۵ ص ۳۳۰)
_____________________
روایت پانزدهم: مُحَمَّدُ بْنُ یحْیى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یحْیى عَنْ عِیسَى بْنِ السَّرِی أَبِی الْیسَعِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) أَخْبِرْنِی بِدَعَائِمِ الْإِسْلَامِ الَّتِی لَا یسَعُ أَحَداً التَّقْصِیرُ عَنْ مَعْرِفَهِ شَی ءٍ مِنْهَا الَّذِی مَنْ قَصَّرَ عَنْ مَعْرِفَهِ شَی ءٍ مِنْهَا فَسَدَ دِینُهُ وَ لَمْ یقْبَلِ [اللَّهُ] مِنْهُ عَمَلَهُ وَ مَنْ عَرَفَهَا وَ عَمِلَ بِهَا صَلَحَ لَهُ دِینُهُ وَ قَبِلَ مِنْهُ عَمَلَهُ وَ لَمْ یضِقْ بِهِ مِمَّا هُوَ فِیهِ لِجَهْلِ شَی ءٍ مِنَ الْأُمُورِ جَهْلُهُ فَقَالَ شَهَادَهُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ الْإِیمَانُ بِأَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) وَ الْإِقْرَارُ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ حَقٌّ فِی الْأَمْوَالِ الزَّکَاهُ وَ الْوَلَایهُ الَّتِی أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا وَلَایهُ آلِ مُحَمَّدٍ ( صلى الله علیه وآله ) قَالَ فَقُلْتُ لَهُ هَلْ فِی الْوَلَایهِ شَی ءٌ دُونَ شَی ءٍ فَضْلٌ یعْرَفُ لِمَنْ أَخَذَ بِهِ قَالَ نَعَمْ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) مَنْ مَاتَ وَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیهً وَ کَانَ رَسُولَ اللَّهِ ( صلى الله علیه وآله ) وَ کَانَ عَلِیاً ( علیه السلام ) وَ قَالَ الْآخَرُونَ کَانَ مُعَاوِیهَ ثُمَّ کَانَ الْحَسَنَ ( علیه السلام ) ثُمَّ کَانَ الْحُسَینَ ( علیه السلام ) وَ قَالَ الْآخَرُونَ یزِیدَ بْنَ مُعَاوِیهَ وَ حُسَینَ بْنَ عَلِی وَ لَا سِوَاءَ وَ لَا سِوَاءَ قَالَ ثُمَّ سَکَتَ ثُمَّ قَالَ أَزِیدُکَ فَقَالَ لَهُ حَکَمٌ الْأَعْوَرُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ ثُمَّ کَانَ عَلِی بْنَ الْحُسَینِ ثُمَّ کَانَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی أَبَا جَعْفَرٍ وَ کَانَتِ الشِّیعَهُ قَبْلَ أَنْ یکُونَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ هُمْ لَا یعْرِفُونَ مَنَاسِکَ حَجِّهِمْ وَ حَلَالَهُمْ وَ حَرَامَهُمْ حَتَّى کَانَ أَبُو جَعْفَرٍ فَفَتَحَ لَهُمْ وَ بَینَ لَهُمْ مَنَاسِکَ حَجِّهِمْ وَ حَلَالَهُمْ وَ حَرَامَهُمْ حَتَّى صَارَ النَّاسُ یحْتَاجُونَ إِلَیهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا کَانُوا یحْتَاجُونَ إِلَى النَّاسِ وَ هَکَذَا یکُونُ الْأَمْرُ وَ الْأَرْضُ لَا تَکُونُ إِلَّا بِإِمَامٍ وَ مَنْ مَاتَ لَا یعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیهً وَ أَحْوَجُ مَا تَکُونُ إِلَى مَا أَنْتَ عَلَیهِ إِذْ بَلَغَتْ نَفْسُکَ هَذِهِ وَ أَهْوَى بِیدِهِ إِلَى حَلْقِهِ وَ انْقَطَعَتْ عَنْکَ الدُّنْیا تَقُولُ لَقَدْ کُنْتُ عَلَى أَمْرٍ حَسَنٍ .
أَبُو عَلِی الْأَشْعَرِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ عِیسَى بْنِ السَّرِی أَبِی الْیسَعِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) مِثْلَهُ .» (الکافی ج۲ ص۱۹-۲۰)
ترجمه مصطفوی:«عیسى بن سرى گوید: بامام صادق علیه السّلام عرض کردم: ارکان اسلام را بمن خبر ده، آن ارکان که براى هیچ کس کوتاهى در شناسائى آنها روا نیست و کسى که در شناسائى آنها کوتاهى کند، دین خود را تباه ساخته و خدا کردار او را نپذیرد و هر که آن ارکان را بشناسد و بآنها عمل کند: دینش شایسته گشته و کردارش پذیرفته شده و با روشى که دارد (که ارکان اسلام را میداند و بآنها عمل میکند) ندانستن هیچ امر دیگر، براى او تنگى و فشار نیاورد؟ فرمود گواهى دادن به یکتائى خدا و اینکه محمد صلى اللَّه علیه و آله فرستاده خداست و اقرار بآنچه او از جانب خدا آورد و اینکه زکاه اموال حق است و ولایتى «۱» که خداى عز و جل بدان امر فرموده است و آن ولایت آل محمد صلى اللَّه علیه و آله است.
عرض کردم: آیا نسبت بامر ولایت دلیل مخصوصى براى کسى که ادعاء آن فضیلت کند میباشد که بآن شناخته شود؟ [آیا نسبت بولایت بیان و برهان مخصوصى رسیده است که متمسک بآن شناخته شود؟] فرمود آرى، خداى عز و جل فرماید: «کسانى که ایمان آوردهاید! اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید پیغمبر و والیان امر از خودتان را، ۵۹ سوره ۴» و رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: هر که بمیرد و امام و پیشواى خود را نشناسد بمرگ دوران جاهلیت مرده است. و امام و پیشواى مردم پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله بود و على علیه السّلام و دیگران گفتند: معاویه امام بوده است، سپس حسن علیه السّلام بود و بعد از او حسین علیه السّلام و دیگران گفتند. یزید بن معاویه [و حسین بن على] ولى برابر نباشند، برابر نباشند (پر واضح است که معاویه در برابر على علیه السّلام و یزید در برابر حسین علیه السّلام قابلیت امامت ندارند) سپس سکوت نمود و باز فرمود:
برایت زیادتر بگویم؟ حکم اعور عرض کرد: آرى قربانت گردم، فرمود: سپس على بن الحسین امام بود و بعد از او ابو جعفر محمد بن على، و شیعیان پیش از ابو جعفر مناسک حج و حلال و حرام خود را نمیدانستند، چون ابو جعفر آمد، در علم را گشود و مناسک حج و حلال و حرام مردم را بیان فرمود، تا آنجا که مردمى که شیعه بآنها محتاج بودند (در امر مناسک و حلال و حرام) خود محتاج شیعه گشتند، و امر امامت این گونه میباشد، زمین بىامام باقى نماند و هر که بمیرد و امامش را نشناسد، بمرگ جاهلیت مرده است، و زمانى که از همه بیشتر احتیاج دارى بروشى که دارى (عقیده تشیع) زمانى است که نفست باینجا برسد- با دست اشاره بگردنش فرمود- و دنیا از تو بریده شود، خواهى گفت: عقیده خوبى داشتم (یعنى هنگام جاندادن عظمت و فضیلت ولایت خویش را میفهمى).» مجلسی گوید: صحیح بسندیه (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ج۷ ص۱۰۸)
به قول علامه برقعی ششصد سال بین حضرت عیسی و حضرت محمد امامی روی زمین نبود ولی اتفاقی نیفتاد ، حتماً اون زمان، زمین ناصبی بوده که بدون امام نابود نشده!
________________________
روایت هفدهم: «عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِی عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ أَبِی سَلَمَهَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ سَمِعْتُهُ یقُولُ نَحْنُ الَّذِینَ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَنَا لَا یسَعُ النَّاسَ إِلَّا مَعْرِفَتُنَا وَ لَا یعْذَرُ النَّاسُ بِجَهَالَتِنَا مَنْ عَرَفَنَا کَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْکَرَنَا کَانَ کَافِراً وَ مَنْ لَمْ یعْرِفْنَا وَ لَمْ ینْکِرْنَا کَانَ ضَالًّا حَتَّى یرْجِعَ إِلَى الْهُدَى الَّذِی افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَیهِ مِنْ طَاعَتِنَا الْوَاجِبَهِ فَإِنْ یمُتْ عَلَى ضَلَالَتِهِ یفْعَلِ اللَّهُ بِهِ مَا یشَاءُ .» (الکافی ج ۱ ص ۱۸۷)
ترجمه مصطفوی: امام صادق علیه السلام میفرماید: مائیم که خدا اطاعت ما را واجب ساخته، مردم راهى جز معرفت ما ندارند و بر نشناختن ما معذور نباشند. هر که ما را شناسد مؤمن است و هر که انکار کند کافر است و کسى که نشناسد و انکار هم نکند گمراهست تا زمانى که بسوى هدایتى که خدا بر او واجب ساخته و آن اطاعت حتمى ماست برگردد و اگر بهمان حال گمراهى بمیرد خدا، هر چه خواهد با او کند.
در مورد سند آن:العلامه الفقیه آیه الله العظمى السید محمد علی الموحد الأبطحی!! سند این حدیث را صحیح می داند. (تهذیب المقال فی تنقیح کتاب رجال النجاشی ج ۴ شرح ص ۳۶۰-۳۶۱، السید محمد على الأبطحی _ قم)
________________________
روایت هجدهم: «الْحُسَینُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی حَمْزَهَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ( علیه السلام ) یقُولُ إِنَّ عَلِیاً ( صلوات الله علیه ) بَابٌ فَتَحَهُ اللَّهُ مَنْ دَخَلَهُ کَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْهُ کَانَ کَافِراً .» (الکافی ج ۲ ص ۳۸۸)
ترجمه مصطفوی: ابو حمزه گوید: شنیدم از امام باقر علیه السّلام که مىفرمود: همانا على علیه السلام درى است که خداوند (براى مردمان) گشود، هر که داخل آن گردد مؤمن است، و هر که از آن بیرون رود کافر است. مجلسی می گوید: ضعیف على المشهور و معتبر عندی. (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول ، ج ۱۱، ص: ۱۲۲ مجلسی)الشیخ هادی النجفی می گوید: الروایه صحیحه الإسناد . (موسوعه أحادیث أهل البیت (ع) – ج ۹ – ص ۳۷۴ ، الشیخ هادی النجفی _ بیروت)
_________________________________
روایت نوزدهم: یونُسُ عَنْ مُوسَى بْنِ بَکْرٍ عَنْ أَبِی إِبْرَاهِیمَ ( علیه السلام ) قَالَ إِنَّ عَلِیاً ( علیه السلام ) بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّهِ فَمَنْ دَخَلَ بَابَهُ کَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْ بَابِهِ کَانَ کَافِراً وَ مَنْ لَمْ یدْخُلْ فِیهِ وَ لَمْ یخْرُجْ مِنْهُ کَانَ فِی الطَّبَقَهِ الَّتِی لِلَّهِ فِیهِمُ الْمَشِیئَهُ .» (الکافی ج ۲ ص ۳۸۹)
ترجمه مصطفوی:حضرت موسى بن جعفر علیهما السّلام فرمود: بدرستى که على علیه السّلام درى از درهاى بهشت است هر کس از این در در آید مؤمن است، و هر که از آن بیرون رود کافر است، و هر که نه درآید و نه بیرون رود در آن طبقهاى باشد که کارشان با خدا است (و هر چه خواهد در باره آنان همان کند). مجلسی می گوید: ضعیف کالموثق و قد مر مضمونه. (مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج ۱۱ ص ۱۲۴)
________________________
روایت بیستم: عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ دَاوُدَ الْحَمَّارِ عَنِ ابْنِ أَبِی یعْفُورٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ( علیه السلام ) قَالَ سَمِعْتُهُ یقُولُ ثَلَاثَهٌ لَا یکَلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَهِ وَ لَا یزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ مَنِ ادَّعَى إِمَامَهً مِنَ اللَّهِ لَیسَتْ لَهُ وَ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً مِنَ اللَّهِ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ لَهُمَا فِی الْإِسْلَامِ نَصِیباً .» (الکافی ج ۱ ص ۳۷۳)
ترجمه بهبودی: شنیدم ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفت: در روز رستاخیز خداوند عزت با سه فرقه سخن نگوید و از آلودگى تطهیرشان نکند، و آنان گرفتار شکنجهاى پر درد باشند: اول: هر کس بناحق ادعاى امامت کند. دوم: هر کس امام بر حق را انکار کند. سوم: هر کس که تصور کند دو فرقه اول از اسلام محمدى نصیب و بهرهاى دارند.
بهبودی این روایت را صحیح می داند. (گزیده کافى، ج۱ ص۹۵)
طبق این حدیث اهل سنت از گروه دوم هستند و شکنجه خواهند شد – ولی علمای شیعه ای که دم از وحدت می زنند و با تقیه ما را مسلمان می خوانند از گروه سوم هستند و از این شکنجه بی نصیب نخواهند شد!
__________________
در این نوشتار بیست روایت از کتب دسته اول شیعه نقل شد که اکثر آن از “الکافی” بود که نزد شیعه معتبرترین کتاب است (که اضافه بر این نیز هست) ؛ تمام روایاتی که نقل شد توسط علمای شیعه توثیق یا تصحیح شده اند پس ما به روایات ضعیف استناد نکرده ایم ، از طرفی حتی اگر این روایات ضعیف بودند! به خاطر طرق مختلف آن از لحاظ “معنی” مستفیض محسوب می شدند چرا که به قول خوئی: وإن کانت کلها ضعیفه السند، إلا أنها مستفیضه (معجم رجال ج۱۴ ص۱۰۰) و همینطور به قول “خمینی” که در مورد همین روایات گفته بود: «منها روایات مستفیضه دلت على کفرهم ، کموثقه الفضیل بن یسار عن أبی جعفر علیه السلام قال: ” إن الله تعالى نصب علیا….. » (کتاب الطهاره ج ۳ ص ۳۱۶، خمینی _قم) که در روایت ششم به آن اشاره شد.
پس فهمیدیم که در کتب شیعیان بالغ بر ۲۰ روایت صحیح السند وجود دارد که کفر ما اهل سنت را ثابت می کند اما در حیرتم که چگونه علمای متاخر شیعه چه علمای اصولی و چه اخباری این احادیث را نادیده گرفته و اهل سنت را مسلمان می دانند و دم از وحدت با آنان می زنند!!!
آیا با وجود این همه روایت صحیح در کتبشان آن هم از قول ائمه باز هم می توان قبول کرد که علمای شیعه قلباً ما اهل سنت را مسلمان می دانند؟؟ آیا فکر نمی کنید که این همه که دم از وحدت می زنند همش عوام فریبی و ریاکاری است؟
البته بگذریم از اینکه، این چه وحدتی است که یک طرف از طرفین حق حرف زدن ندارد ، حق کتاب نوشتن، حق سایت داشتن حق سخنرانی کردن، حق شبکه داشتن و…. ندارد و اگر کسی تلاش کند حرف بزند یا بنویسید یا سخنی بگوید ، بلافاصله سر از محکمه و زندان در می آورد!
منبع: اسلام تکس